به الهام خداوند دانستم

ابن‏عباس می‏گوید: 
روزی در خدمت امام حسن علیه‏السلام نشسته بودیم، دیدم ماده گاوی را برای ذبح کردن می‏برند. در این هنگام امام حسن علیه‏السلام فرمود: 
این گاو به گوساله‏ی ماده‏ای که میان پیشانی و سر دمش سفیدی وجود دارد، حامله است. 
ما با قصاب روانه شدیم تا آن که آن گاو را کشت و گوساله‏ای را از شکمش بیرون آورد، مشاهده کردیم که گوساله دقیقا همانطوری است که امام حسن علیه‏السلام فرموده بود. 
به خدمت آن حضرت آمدیم و عرض کردیم: حق تعالی می‏فرمایند: (و یعلم ما فی الأرحام) [1] «خدا می‏داند آنچه در رحم‏ها است». حال شما چگونه دانستید؟ 
امام حسن علیه‏السلام فرمود: 
انا نعلم المکنون المحزون المکتوم الذی لم یطلع علیه ملک مقرب، و لا بنی مرسل، غیر محمد و ذریتة علیهم‏السلام. 
ما (اهل‏بیت) به آنچه تکوین، و آفرینش، ذخیره و پوشیده شده آگاهی و علم داریم، آن دانشی که فرشته مقرب و پیامبر مرسل از آن اطلاع ندارند مگر پیامبر اکرم و خاندان او علیهم‏السلام [2] . من به الهام خداوند دانستم [3] . 

پی نوشت ها:
[1] سوره‏ی لقمان: آیه‏ی 34. 
[2] مدینة المعاجز: 2 / 14 ح 864، نوادر المعجزات: 129 ح 14، صحیفة الأبرار: 2 / 159، به نقل از بحارالأنوار: 43 / 328. 
[3] جلال العیون: 1 / 379.