روایت شده: امام حسن علیه السلام کنار رکن یمانی قرار گرفته و فرمود:
پروردگارا! به من نعمت ارزانی داشتی ولی سپاسگزارم نیافتی، و مرا به ناراحتی دچار ساختی ولی صبور و شکیبایم ندیدی، پس نعمتت را به سبب ترک شکر سلب نکرده، و ناراحتی را به سبب ترک صبر و شکیبائی استمرار نمی بخشی، پروردگارا از بزرگوار جز بزرگواری انتظار نمی رود.
دعاؤه عند التزام الرکن
روی ان الحسن بن علی بن ابیطالب علیهما السلام التزم الرکن، فقال:
الهی انعمت علی فلم تجدنی شاکرا و ابتلیتنی فلم تجدنی صابرا فلا انت سلبت النعمة بترک الشکر و لا انت ادمت الشدة بترک الصبر الهی ما یکون من الکریم الا الکرم.
****