مبحث شصت و نهم طرح صالحین: "آداب زندگی اسلامی"

سيره فردي پيامبر - عطر آگيني  

خوش بویی و استفاده از عطریات موجب نشاط روحی می شود. افزون بر آن، برای دیگران نیز مسرّت و نشاط می آورد. بعکس، بوی بد دهان، بدن، لباس و جوراب مایه اذیت و رنجش خاطر دیگران می شود.
پیامبر همواره مواد خوش بوکننده استفاده می کرد; چنان که هرگاه از راهی عبور می کرد و دیگران به آنجا می رسیدند، به واسطه بوی عطر ایشان، می فهمیدند که آن جناب از اینجا عبور کرده است.
خرج کردن برای عطریات پسندیده است و اسراف به شمار نمی آید. امام صادق می فرماید: آنچه در راه مواد خوش بوکننده خرج کنی، اسراف نیست. بخشی از مخارج پیامبر صرف خرید عطر و مواد خوش بوکننده می شد. به فرموده امام صادق، رسول خدا بیش از آنچه برای طعام خرج کند، در خرید عطریات خرج می کرد.
هرگاه عطری را به پیامبر هدیه می کردند، استفاده می کرد و می فرمود: چه خوش بوست! ایشان همواره به استفاده از عطر علاقه داشت و از آن لذت می برد. رسول خدا به امیرمؤمنانفرمود: یا علی بر تو باد که هر جمعه خود را خوش بو کنی; زیرا از سنّت من است، و تا زمانی که بوی آن از تو نمایان باشد، برایت حسنه می نویسند.