با هم قرآن بخوانیم

 

 

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿١﴾

آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد، (۱) 

 وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿٢﴾ 

و آنگه كه ستارگان همى‌تيره شوند، (۲) 

وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿٣﴾ 

و آنگاه كه كوهها به رفتار آيند. (۳)

وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾ 

وقتى شتران ماده وانهاده شوند، (۴) 

وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ﴿٥﴾

و آنگه كه وحوش را همى‌گرد آرند، (۵) 

 وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿٦﴾ 

درياها آنگه كه جوشان گردند، (۶) 

وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾ 

و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند، (۷) 

وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾ 

پرسند چو زان دخترك زنده به‌گور: (۸)

بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿٩﴾

 به كدامين گناه كشته شده است؟ (۹) 

 وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ﴿١٠﴾

و آنگاه كه نامه‌ها زهم بگشايند، (۱۰)

 وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿١١﴾

 و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود، (۱۱) 

 وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿١٢﴾

و آنگه كه جحيم را برافروزانند، (۱۲) 

وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿١٣﴾ 

و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند، (۱۳) 

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿١٤﴾ 

هر نَفْس بداند چه فراهم ديده. (۱۴)

فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿١٥﴾ 

 نه، نه! سوگند به اختران گردان، (۱۵) 

الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿١٦﴾ 

[كز ديده‌] نهان شوند و از نو آيند، (۱۶)

وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ﴿١٧﴾ 

سوگند به شب چون پشت گرداند، (۱۷) 

وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿١٨﴾ 

سوگند به صبح چون دميدن گيرد، (۱۸) 

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿١٩﴾

كه [قرآن‌] سخن فرشته بزرگوارى است. (۱۹) 

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿٢٠﴾

نيرومند [كه‌] پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. (۲۰) 

 مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿٢١﴾ 

در آنجا [هم‌] مطاع [و هم‌] امين است. (۲۱) 

وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿٢٢﴾ 

و رفيق شما مجنون نيست؛(۲۲) 

وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿٢٣﴾ 

و قطعاً آن [فرشته وحى‌] را در افق رخشان ديده. (۲۳)

وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿٢٤﴾ 

و او در امر غيب بخيل نيست. (۲۴) 

وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿٢٥﴾

و [قرآن‌] نيست سخن ديو رجيم. (۲۵) 

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٢٦﴾ 

پس به كجا مى‌رويد؟ (۲۶) 

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿٢٧﴾

اين [سخن‌] بجز پندى براى عالميان نيست؛ (۲۷) 

 لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٢٨﴾ 

براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود. (۲۸) 

وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاء اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿٢٩﴾

و تا خدا، پروردگار جهانها، نخواهد، [شما نيز] نخواهيد خواست. (۲۹)