إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٠﴾
در حقيقت، روز «جدا سازى» موعد همه آنهاست. (۴۰)
يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٤١﴾
همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمىتواند حمايتى كند، و آنان يارى نمىشوند، (۴۱)
إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿٤٢﴾
مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است، زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان.(۴۲)
إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾
آرى! درخت زقوم، (۴۳)
طَعَامُ الْأَثِيمِ ﴿٤٤﴾
خوراك گناه پيشه است. (۴۴)
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾
چون مس گداخته در شكمها مىگدازد؛ (۴۵)
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ ﴿٤٦﴾
همانند جوشش آب جوشان. (۴۶)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِيمِ ﴿٤٧﴾
او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد، (۴۷)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ ﴿٤٨﴾
آنگاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد.(۴۸)
ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ ﴿٤٩﴾
بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى! (۴۹)
إِنَّ هَذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾
اين است همان چيزى كه در باره آن ترديد مىكرديد. (۵۰)
إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ ﴿٥١﴾
به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده [اند]، (۵۱)
فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٢﴾
در بوستانها و كنار چشمهسارها. (۵۲)
يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ﴿٥٣﴾
پرنيان نازك و ديباى ستبر مىپوشند [و] برابر هم نشستهاند. (۵۳)
كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ ﴿٥٤﴾
[آرى،] چنين [خواهد بود] و آنها را با حوريان درشتچشم همسر مىگردانيم. (۵۴)
يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ ﴿٥٥﴾
در آنجا هر ميوهاى را [كه بخواهند] آسوده خاطر مىطلبند. (۵۵)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ ﴿٥٦﴾
در آنجا جز مرگ نخستين، مرگ نخواهند چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مىدارد.(۵۶)
فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٥٧﴾
[اين] بخششى است از جانب پروردگار تو. اين است همان كاميابى بزرگ. (۵۷)
فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ ﴿٥٨﴾
در حقيقت، [قرآن] را بر زبان تو آسان گردانيديم، اميد كه پند پذيرند. (۵۸)
فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾
پس مراقب باش، زيرا كه آنان هم مراقبند. (۵۹)