با هم قرآن بخوانیم

صفحه چهارصد و  پنجاه و دو قرآن آیات 154 تا 182 سوره صافات 

 با قرائت استاد خلیل الحصری

مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿١٥٤﴾شما را چه شده؟ چگونه داورى مى‌كنيد؟ (۱۵۴)

 أَفَلَا تَذَكَّرُونَ ﴿١٥٥﴾آيا سرِ پند گرفتن نداريد؟! (۱۵۵)

 أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُّبِينٌ ﴿١٥٦﴾  يا دليلى آشكار [در دست‌] داريد؟(۱۵۶)

 فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿١٥٧﴾پس اگر راست مى‌گوييد كتابتان را بياوريد. (۱۵۷) 

وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ﴿١٥٨﴾ 

و ميان خدا و جن‌ها پيوندى انگاشتند و حال آنكه جنيان نيك دانسته‌اند كه [براى حساب پس‌دادن،] خودشان احضار خواهند شد. (۱۵۸)

سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿١٥٩﴾ خدا منزه است از آنچه در وصف مى‌آورند. (۱۵۹) 

 إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿١٦٠﴾به استثناى بندگان پاكدل خدا. (۱۶۰)

 فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿١٦١﴾ در حقيقت، شما و آنچه [كه شما آن را] مى‌پرستيد، (۱۶۱) 

مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ ﴿١٦٢﴾  بر ضد او گمراه‌گر نيستيد، (۱۶۲)

 إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ ﴿١٦٣﴾ مگر كسى را كه به دوزخ رفتنى است! (۱۶۳)

وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ ﴿١٦٤﴾ و هيچ يك از ما [فرشتگان‌] نيست مگر [اينكه‌] براى او [مقام و] مرتبه‌اى معيّن است. (۱۶۴)

 وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿١٦٥﴾ و در حقيقت، ماييم كه [براى انجام فرمان خدا] صف بسته‌ايم.(۱۶۵)

وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿١٦٦﴾ و ماييم كه خود تسبيح‌گويانيم. (۱۶۶) 

 وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ ﴿١٦٧﴾ و [مشركان‌] به تأكيد مى‌گفتند: (۱۶۷)

 لَوْ أَنَّ عِندَنَا ذِكْرًا مِّنْ الْأَوَّلِينَ ﴿١٦٨﴾ «اگر پند [نامه‌ا]ى از پيشينيان نزد ما بود، (۱۶۸) 

 لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ ﴿١٦٩﴾ قطعاً از بندگان خالص خدا مى‌شديم!» (۱۶۹)

فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ ﴿١٧٠﴾ ولى [وقتى قرآن آمد] به آن كافر شدند، و زودا كه بدانند!(۱۷۰)

 وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ﴿١٧١﴾ و قطعاً فرمان ما در باره بندگان فرستاده ما از پيش [چنين‌] رفته است: (۱۷۱)

 إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنصُورُونَ ﴿١٧٢﴾ كه آنان [بر دشمنان خودشان‌] حتماً پيروز خواهند شد. (۱۷۲)

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ﴿١٧٣﴾ و سپاه ما هرآينه غالب‌آيندگانند. (۱۷۳) 

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ ﴿١٧٤﴾ پس تا مدتى [معيّن‌] از آنان روى برتاب. (۱۷۴) 

وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ﴿١٧٥﴾ و آنان را بنگر كه خواهند ديد. (۱۷۵) 

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٧٦﴾ آيا عذاب ما را شتابزده خواستارند؟ (۱۷۶)

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاء صَبَاحُ الْمُنذَرِينَ ﴿١٧٧﴾ [پس هشدارداده‌شدگان را] آنگاه كه عذاب به خانه آنان فرود آيد چه بد صبحگاهى است! (۱۷۷)

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِينٍ ﴿١٧٨﴾و از ايشان تا مدتى [معيّن‌] روى برتاب. (۱۷۸)

وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ ﴿١٧٩﴾ و بنگر كه خواهند ديد! (۱۷۹)

 سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿١٨٠﴾ منزه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مى‌كنند. (۱۸۰)

 وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ ﴿١٨١﴾ و درود بر فرستادگان! (۱۸۱) 

 وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿١٨٢﴾ و ستايش، ويژه خدا، پروردگار جهانهاست. (۱۸۲)