امیر عاشقان

«سحاب رحمت»

علی ای سحاب رحمت همه مظهر خدایی

همه خلق ماسوی را به‌خدای رهنمایی

تو چه ممکن‌الوجودی که تو درخور سجودی

تو چه بحر لطف و جودی تو چه معدن سخایی

تو همای لامکانی به فراز عرش رحمان

که فکنده‌ای به امکان همه سایه خدایی

تو ولی انمایی تو وفی لافتایی

تو وصی مصطفایی تو ولی کبریایی

به خرد ادیب و پیری به فلک مه منیری

به خودت که بی‌نظیری به خدا خدانمایی

دل اگر علی‌ شناسی به خدا خداپرستی

که ره خداپرستی به علی است آشنایی

به جز از علی که داند که زند دم از سلونی

به جز از علی که تاند که کند گره‌گشایی

تو به دلبری و قامت صنما کنی قیامت

چو به کشتگان نامت ز کرم زنی صلایی

به نسیم تار زلفت گل و سنبلم چه حاجت

که صبا برد ز خاکت همه بوی مشک‌سایی

همه شاهدان عالم در هندوی تو گردند

چو به مجمع نکویان تو به شاهدی درآیی

علی ای درخت طوبی و بهار باغ توحید (وحدت)

که ثمر برآید از تو چو شهید کربلایی

شه ملک دین حسینم تو ز راه لطف ما را

مس قلب تیره زر کن به نگاه کیمیایی

تو صبا سلام ما را به شهید نینوا بر

که زنند بند بندم ز غمش چو نی نوایی

عجب از دمم نباشد که بسوزد عالمی را

که به سینه سوز دارم ز غمش شب جدایی

نه چنان بدین مصیبت دل بنده مبتلا شد

که تواند از حدیثش همه عمر خود رهایی

حسن میرخانی