خدایا...!

خــــــــــدايــــــــــا اے معبــــــــــودم....

من همانم که گاه خندانم، و گاهی گریان..
گاه شکرگزارم و گاهی در حال گله کردن..
گاه بنده توام و گاهی بنده خویش!..

خدای همیشگی ام!...

من مبتلا به گاه و بی گاههای همواره ام..
بیماری که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم؛
و گاه و بی گاههای اسارت گونه ام مرا در بر گرفته است..
معبود آزاده ام!.....

بندهای گاهها و بی گاههای زندان تنم را از هم جدا كن!
مرا به آغوش خویش دعوت كن!..
که تشنه ترینم به آن ..
تمام این گاه و بی گاههای مدامم را، ببخش ..
به حق بزرگی و مهربانیت ..
الهي
يکتاي بي همتايي
بر همه چيز بينايي
در همه حال دانايي
الهي عنايت تو کوه است و فضل تو دريا
کوه کي فرسود و دريا کي کاست؟
خـــــــدايــــا
اي داننده ي راز ها ، اي شنونده ي آوازها ، اي بيننده ي نمازها، اي پذيرنده ي نياز ها
از بـــــنده خطـــــا آيــــــد و از تـــــــو عطــــــا
خدايا، خود را از همه به تو وابستم
نوميدم مساز . بگير دستم