پاسخ به شبهات وهابیت در خصوص زیارت قبور ائمه(ع)
سه شنبه 4 شهریور 1393 10:24 PM
به گزارش خبرآنلاین، زيارت قبور، در سنت نبوي ريشه دارد؛ چرا كه رسول خاتم (صليالله عليه و آله) خود به زيارت قبور مؤمنان ميرفت و به اين امر ترغيب مينمود؛ چنانكه مسلمانان را به زيارت قبر شريف خود فرا ميخواند و ميفرمود «كسي كه مرا در زمان حياتم و يا پس از وفاتم زيارت كند، در قيامت شفيع او خواهم بود». همچنين حضرت فرمود «كسي كه حج نمايد و به زيارتم نيايد، بر من جفا كرده است».
از اين رو مسلمانان همواره خود را موظف ميديدند پيش و يا پس از انجام فريضه حج، به مدينه رهسپار گرديده و به زيارت قبر شريف آن حضرت بشتابند. تا اينكه در قرن دوازدهم، فرقه وهابيت بار سفربستن براي زيارت قبر نبوي و اولياي الهي را حرام دانست و از آن جلوگيري كرد. در حالي كه مسلمانان چنين باوري نداشتند. از اين رو در طول تاريخ همواره باورها و انديشههاي وهابيان را نقد كرده و كتابهاي زيادي در رد آنان نوشتهاند.
«آثار سازنده زيارت از ديدگاه قرآن و سنت»، «مفهومشناسي زيارت در فرهنگ اسلامي»، «زيارت رسولالله (صليالله عليه و آله) در قرآن كريم»، «زيارت در سيره و سخن پيامبر»، «هدف از زيارت»، «مشروعيت سفر براي زيارت قبور»، «زيارت اهل قبور از ديدگاه پيشوايان اسلام و آثار آن»، «فقه و فلسفه سياسي زيارت پيامبر اعظم (صليالله عليه و آله) »، «جايگاه زيارت نبي اعظم در منابع و مذاهب اسلامي»، «گردشگر همراه» و «زيارت اهلبيت پيامبر (صليالله عليه و آله) از بهترين اعمال براي تقرب به خداوند است» از سرفصلهاي مطرحشده در اين كتاب است.
در ذيل موضوعي با عنوان آثار سازنده زيارت از ديدگاه قرآن و سنت ميخوانيم:
زيارت در لغت به معني قصد است و در موردي به كار ميرود كه فردي از نقطهاي به نقطهاي براي ديدار شخصي يا مكاني برود و هدفش از اين كار تعظيم و تكريم آن فرد يا آن مكان باشد. گاهي نيز زيارت به جملهها و عباراتي گفته ميشود كه انسان با آنها با فرد سخن ميگويد و اين اصطلاحي ديگر غير از اصطلاح لغوي است.
آيين اسلام، آيين فطري است و دستورهاي آن، با آفرينش انسان، هماهنگ و همسو است؛ اين آيين، از هر نوع تشريع خلاف فطرت، پيراسته است. قرآن مجيد بر اين اصل تصريح ميكند و ميفرمايد «فاقم وجهك للدين حنيفا فطرةالله التي فطرالناس عليها لا تبديل لخلقالله ذلك الدين القيم و لكن اكثرالناس لا يعلمون؛ پس رو به آيين حق گرا (توحيد خالص) كن كه خداوند در نهاد انسانها جاي داده است. دگرگوني در آفرينش الهي نيست. اين است آيين استوار، ولي بيشتر مردم نميدانند». مثلا انسان پيوسته عدل و داد را دوست داشته و از ظلم و ستم بيزار بوده است. به زندگي اجتماعي علاقهمند و از زندگي در بيغولهها گريزان ميباشد.
مفهومشناسي زيارت در فرهنگ اسلامي عنوان يكي ديگر از فصلهاي اين كتاب است كه ذيل آن می خوانیم: « آنچه در مباحث انديشهاي (عقلي) براي پيشبرد بحث و دستيافتن به نتايجي استوار، نقشي اساسي دارد، اصطلاحشناسي و درك صحيح مفهوم است. چه بسيارند، مشكلات و اختلافات علمي كه ناشي از بيتوجهي به مفهوم حقيقي اصلاحات است.
زيارت، از مفاهيم رايج و بحثبرانگيز در حوزه علوم اسلامي است كه همواره، دانشمندان آن حوزه، به آن توجه داشتهاند؛ اما درباره مفهومشناسي اين اصطلاح، كمتر به پژوهش پرداختهاند. يكي از اساسيترين اولويتهاي دين، فهم حقيقي از معارف و تبيين صحيح آن است كه از سويي، بر دانش دين داران ميافزايد و از سوي ديگر، سبب پيشبرد اهداف خداي متعال از جعل احكام و مفاهيم ديني ميشود.
گاه بيان نادرست يا بيتوجهي به اين مسأله، آفتها و مشكلات بسياري در پي خواهد داشت؛ مانند برداشتي اشتباه از آيين يا رفتار ديني خاص، براي افراد دور از آن فرهنگ مذهبي چه دين داران از فرق و مذاهب ديگر، چه جوامع دور از آموزههاي ديني)، با بروز رفتاري ناشايست از سوي پيروان آن آيين تا آنجا كه در برخي موارد با شؤون در تضاد است. زيارت نيز در فرهنگ و معارف شيعه، از مفاهيم كليدياي محسوب ميشود كه ارزش والايي دارد و سرچشمه آثار و ثمرات بسياري است كه شايد كمتر به بررسي آن پرداخته و در آن دقت شده است.