مسافران ایرانی را چه کسی یا چه چیزی به این روز انداخته است؟

مسافران ایرانی را چه کسی یا چه چیزی به این روز انداخته است؟

پرواز 696 ایران ایر تور که چهارشنبه شب (29 مرداد) از مشهد عازم تهران بود با دو ساعت و نیم تاخیر و اتفاقات جالب بالاخره انجام شد.

این پرواز قرار بود در ساعت 20:30 انجام شود اما در همان ابتدا اعلام شد که پرواز با 30 دقیقه تاخیر انجام می‌شود. قبل از ساعت 21 مسافران برای سوارشدن دعوت شدند و ساعت حدود 21:10 ظاهرا همه سوار شده بودند و هواپیما مهیای حرکت بود اما رفت و آمدهای مشکوک مهماندارها و شمارش مسافران حکایت از این داشت که احتمالا یک نفر کارت پرواز گرفته اما سوار نشده است.

بعد از گذشت حدود نیم ساعت بالاخره معلوم شد زن جوانی در سالن ترانزیت جا مانده و غیبت او را همسرش که با اتوبوس اول خودش را به داخل هواپیما رسانده بود متوجه شده است!

بالاخره راه پله دوباره وصل شد و یک اتوبوس مسافر جامانده را به هواپیما رساند و او هم به سرعت و سرپایین زیر غرولند و اعتراض‌های مسافران در ردیف پانزدهم کنار همسرش نشست.

سرانجام هواپیما با 80 دقیقه تاخیر به حرکت درآمد، خلبان با سلام و عذرخواهی از تاخیر با مزاح خطاب به آقایان گفت "سعی کنید همسران خود را جا نگذارید!"

اما این پایان ماجرا نبود چرا که چند دقیقه پس از حرکت در حالی برخی چراغ های داخل هواپیما روشن و خاموش می‌شد خلبان اعلام کرد که به دلیل ایرادی که در سیستم برق هواپیما ایجاد شده مجبور است برای بررسی مشکل به رمپ برگردد.

مسافران در حالی که تا دقایقی پیش از آن بابت شوخی خلبان مسرور بودند و لبخند بر لب داشتند دلهره را جایگزین آن کردند و چشم بسیاری از آنها روی صفحه یکی از روزنامه‌ها دوخته شد که تصویری از هواپیمای سقوط کرده آنتونوف را چاپ کرده بود.

طولانی شدن زمان بررسی ایراد باعث شد نگرانی مسافران بیشتر شود و عده‌ای خواهان پیاده شدن از هواپیما شوند. در بین معترضان خانم جوانی بیش از دیگران بی‌قرار بود و در حالی که خلبان تلاش می‌کرد وی را متقاعد کند مشکل خاصی نیست و به زودی پرواز انجام می‌شود اما وی اصرار داشت که پیاده شود.

بالاخره ساعت 22:15 (45 دقیقه پس از بازگشت هواپیما به رمپ) در حالی که مسافران علاوه بر نگرانی از گرمای کابین هم کلافه شده بودند و مهمانداران آب خنک توزیع می‌کردند یکی از مسئولان پرواز به مسافران معترض اطمینان داد که مشکل فنی برطرف شده و به زودی پرواز انجام می‌شود.

در ساعت 22:30 بار دیگر خلبان که متوجه اعتراض‌ها شده بود توضیح داد که اگر هواپیمایی بعد از مسافرگیری به هر دلیلی به رمپ بازگردد حتما برای پرواز به مجوز سازمان هواپیمایی نیاز دارد که آن هم اندکی طول می‌کشد.

انتظار بالاخره به پایان رسید و اعلام شد که اجازه پرواز تا یک ربع دیگر صادر می‌شود اما این موضوع باعث نشد که برخی از مسافران حاضر به ادامه پرواز باشند. مذاکره کادر پرواز با مسافران معترض نهایتا نتیجه داد و همگی بجز زن جوان که خواستار خروج بود سر جای خود نشستند.

خانم جوان با صدایی لرزان می‌گفت من برای شرکت در یک مراسم عروسی راهی تهرانم و نمی خواهم با سقوط هواپیما و مرگم عروسی را عزا کنم! خلبان هم در آخر تسلیم وی شد و مسافر پیاده شد. حدود 20 دقیقه هم طول کشید تا ساک زن جوان که در قسمت بار بود به وی عودت داده شود.

ذر نهایت ساعت 23 پرواز مشهد – تهران با دو ساعت و نیم تاخیر پر حاشیه و مسافری که هواپیما را ترک کرده بود به سرعت فرودگاه مشهد را ترک کرد. پس از اوج گرفتن هواپیما و پایان یافتن ذکر گفتن بسیاری از مسافران، یکی از آنان اظهار می‌کرد که از کادر پرواز هنگام سوار شدن به هواپیما به طور اتفاقی شنیده است که این هواپیما به تازگی اورهال کامل شده و موتورهایش نو هستند. اما نکته قابل توجه را مسافری عنوان کرد که طی آن ساعات بدون استرس بود. او گفت اگر آن مسافر جا نمی‌ماند و هواپیما سر موقع به پرواز درمی‌آمد و پس از آن ایراد به وجود آمده خود را نشان می داد در دل سیاه اسمان چه اتفاقی می افتاد؟!

منبع: خبر آنلاین
فرستنده: حسین زمانی مقدم
**************************************************
پی نوشت:

من نمی دونم چه بر سر این صنعت اومده که باید در پرواز ها همه تسبیح به دست و دعا به دست تا آخر پرواز به جای اینکه از پرواز لذت ببرند، دارند دعا می کنند که سالم برسند.
اگر از فرسودگی ناوگان و سوانح قبلی بگذریم، علت دیگرش به نظر بنده ضعف اطلاعات هوانوردی در بین جامعه هست که فکر می کنند اگر برق هواپیما مشکل پیدا کنه دیگه 100% با دماغه سقوط سختی خواهند کرد.
ماهایی که هواپیماهامون این وضع رو داره کمی با مردم کشورهای دیگه باید متفاوت باشیم.
اونها به اندازه ما از این نقص ها نمی بینند و بنابراین اگر اطلاعاتی هم نداشته باشند فرقی نداره. هواپیمای امن و نو سوار میشن.
ولی ماها باید اطلاعاتی داشته باشیم تا دیگه از ریسمان سیاه و سفید نترسیم.
این یک پیشنهاد برای کسانی هست که مجبور به پرواز با هواپیما به دفعات هستند و اجباری در پذیرفتن اون نیست.
به همه مسافران هوایی حق میدم که نگران پرواز های خودشون باشند و فقط در این شرایط، میشه با بالا بردن اطلاعات فقط قدری از این ترس کاهش داد و یا اینکه کلا هواپیما سوار نشیم تا فکری به حال این صنعت بشه.