یاد یاران

وقتي بچه ها تازه سازماندهي شده و در تقسيم بندي جديد هر يک به قسمتي افتاده بودند و به خوبي همديگر را در آن جمع نمي شناختند، طي چند ميهماني، که در آنها تک تک دسته ها ميزبان کل گروهان بودند، با يکديگر و مسؤوليت فعلي هم آشنا مي شدند، هر يک با گفتن شغل، دسته، و بعضا سابقه حضورشان در جبهه خود را معرفي مي کردند، بعد نوبت مسؤولان بود، اين ميهماني ها بعدا در ايجاد ارتباط و روحيه جمعي فوق العاده موثر بود، و در همين حد هم باقي نمي ماند، ميهماني هاي دسته اي در اثر انس و الفت نيروها با هم به مهماني هاي گروهي تبديل مي شد و تا مرحله گرداني پيش مي رفت، پس از دو الي سه ماه آنقدر بچه ها با هم دلبستگي پيدا مي کردند که به کلي تشريفات در رفت و آمد ها از بين مي رفت، همه غذايي را که لشکر مي داد مي گرفتند و در حسينيه گردان مي خوردند، هر روز هم يک گروهان زحمت خدمات و توزيع آن را به عهده داشت، به اين وسيله همه ميهمان و ميزبان هم بودند، و کل گردان به مثابه يک خانواده در کنار هم زندگي مي کردند.