یاد یاران

هر وقت دشمن بعثي پيشروي داشت يا پاتك مي كرد، بچه ها دست هايشان را روي هم مي گذاشتند و با هم متحد مي شدند و پيمان مي بستند كه تا آخرين قطره خون با دشمن مقابله كنند و در هيچ شرايطي نشكنند.

همين قرار را بچه ها در شب عمليات با هم مي گذاشتند؛ عهد مي كردند كه تا حد توان استقامت كنند و دشمن را تا نقطه تعيين شده عقب برانند و جلو پيشروي او را بگيرند؛ حتي اگر اين مقاومت موكول به استقامت تنها نيروي باقي مانده آن موضع باشد.