معاد در نهج البلاغه
ضرورت ياد مرگ
به ياد مرگ بودن، يکي از عوامل بسيار مهم و تأثيرگذار در رشد و تکامل اخلاقي آدمي است؛ زيرا انساني که همواره به ياد مرگ باشد، ظواهر فريبنده دنيا او را از مسيرحق و حقيقت منحرف نميسازد. از اين رو اميرمؤمنان علي عليهالسلام در نامهاي به فرزند برومندش امام حسن عليهالسلام مينويسد: «پسرم! بدان تو براي آخرت آفريده شدي نه دنيا. براي رفتن از دنيا، نه پايدار ماندن درآن. براي مرگ، نه زندگي جاودانه در دنيا که هر لحظه ممکن است از دنيا کوچ کني و به آخرت در آيي. تو شکار مرگي که فرارکننده آن نجاتي ندارد. هر که را بجويد به او ميرسد و سرانجام او را ميگيرد. از مرگ بترس. نکند زماني سراغ تو را گيرد که در حال گناه يا در انتظار توبه کردن باشي و مرگ مهلت ندهد و بين تو و توبه فاصله اندازد که دراين حال خود را تباه کردهاي.
پسرم! فراوان به يادمرگ باش و به ياد آنچه به سوي آن ميروي و پس از مرگ در آن قرار ميگيري تا هنگام ملاقات با مرگ، از هر نظر آماده باشي. نيروي خود را افزون کن و کمر همت را بسته نگهدار که ناگهان نيايد و مغلوبت نسازد».