قرار شب پانزدهم ماه مبارک رمضان

1- کیفرهاى الهى، بر پایه ‏ى عدالت اوست، نه انتقام و قدرت‏نمایى. عامل عذاب، خود انسان‏هایند. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ إِنْ شَکَرْتُمْ»
2- شناخت نعمت‏هاى او و شکر آنها، زمینه‏ى قبول دعوت و ایمان است.
«شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
3- ایمان به خداوند، بارزترین جلوه‏ى شکرگزارى است. «إِنْ شَکَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ»
4- شکر، هم مایه ‏ى نجات از قهر، هم سبب دریافت لطف بیشتر است. «ما یَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکُمْ‏، کانَ اللَّهُ شاکِراً»
5- اگر شما شکر کنید، خداوند هم نسبت به شما شاکر است. «کانَ اللَّهُ شاکِراً»
6- خداوند، با آنکه بى نیاز است، ولى از بنده‏ى کوچکش تشکّر مى‏کند. چرا ما شکر او را به جا نیاوریم؟! «إِنْ شَکَرْتُمْ، کانَ اللَّهُ شاکِراً»

عذابى که شامل اهل عذاب است از ناحیه خود آنان است نه از ناحیه خداى تعالى و همچنین هر عاملى و هر عملى که مستوجب عذاب است، از قبیل ضلالت و یا شرک و یا معصیت، مستند به خداى تعالى و از قبل آن حضرت نیست و اگر چیزى از این امور از ناحیه خداى تعالى باشد عذابى هم که دنبال این عناوین مى‏آید از قبل او بود، چون او مسبب الاسباب است و سببیت هر سببى مستند به او است.