پاسخ به:مبحث پنجاه و ششم طرح صالحین: امـام حـسـن مـجـتـبـی (ع)
چهارشنبه 25 تیر 1393 2:30 PM
خوش برخوردی
امام حسن علیه السلام دوستی شوخ طبع داشت . روزی به خدمت او رسید.
امام علیه السلام فرمود: شب را چگونه صبح کردی ؟ او در جواب گفت : یابن رسول اللّه !
شب را بر خلاف رضای خود و خدا و شیطان به صبح آوردم . امام علیه السلام خندید و فرمود
چگونه ؟ عرض کرد: خدای عزوجل دوست دارد که او را اطاعت کنم
و مرتکب معصیت او نشوم و من چنین نیستم و شیطان دوست دارد معصیت خدا کنم
و او را اطاعت نکنم و این چنین هم نیستم و خودم دوست دارم هرگز نمیرم و این گونه نمی باشم .
از این داستان استفاده می شود که امام علیه السلام با همه ابهت و بزرگی که داشتند
به گونه ای با دیگران برخورد می کردند که آنها براحتی در محضر او
بلکه با خود او شوخی می کردند و حضرت گوش می دادند و می خندیدند.
قلب، مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند
دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند...
قلب، لانه ی گنجشک نیست که در بهار ساخته می شود
و در پاییز باد آن را با خودش می برد...
قلب؟ راستش نمی دانم چیست!
اما این را می دانم که فقط جای آدم های خیلی خوب است ❤