هر روز با یک غزل از حافظ

مرامیبینی وهردم زیادت میکنی دردم

تورامیبینم ومیلم زیادت میشودهردم

به سامانم نمی پرسی نمیدانم چه سرداری

به درمانم نمی کوشی نمیدانی مگردردم

نه راه است اینکه بگذاری مرابرخاک وبگریزی

گذاری ار وبازم پرس تاخاک رهت گردم

ندارم دستم ازدامن بجزدرخاک وان دم هم

که برخاک روان گردی به گرد دامنتگردم

فرورفت ازغم عشقت دمم دم میدهی تاکی

دمارازمن براوردی نمیگویی براوردم

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز میجستم

رخت میدیدم جامی هلالی باز میخوردم

کشیدم در برت ناگاه وشد درتاب گیسویت

نهادم برلبت لب را وجان ودل فداکردم

توخوش می باش باحافظ برو گو خصم جان می ده

چو گرمی از تو میبینم چه باک ازخصم دم سردم.................