شعر شیرازی "کِلِنجُمِ جُويدم"

هَميطُو چيش انتظار در ِپُييدَم

بسکه تو سَرمُ نِشِسّم چُييدم

هی هاکَک کِردم رفتم تو خُدُم

کف دسّام ِبِه همديگه سُويدم

يِی سايه ی افتادُ گُفتَم خُدِشه

هَمی کِه کِر ِدَروُ واز شُد دُويدم

هُولَکی خُدُم ِرَسُندم دم در

رو يخا از بی حواسی سُريدم

تُ ديدُم بد جوری از خُوِدِش وارَف

از پشيمونی کِلِنجُم جُويدم

يِی چی گُف که خيلی دمغ شدم

وُيسادم خوب تو چيشاش ِکُويدم

گفتمش شانومه آخِرش خُوشه

ديگه بَرگشتم اَز ِش دل بريدم