محمد به ديباج معروف است. از بس زيبا بود که وي را به ديباج تشبيه کرده بودند.
مردي شجاع و پارسا بود.
در ارشاد مينويسد که اين محمد در طول عمر خود «سواي ماه رمضان» يک روز روزه ميگرفت و روز ديگر روزهدار نبود.
همسرش خديجه دختر عبدالله محض ميگويد:
هر روز که شوهرم جامهي فاخري به تن ميپوشيد و از خانه بيرون ميرفت، هنگامي که به خانه برميگشت ديگر آن جامه را بر تن نداشت زيرا آن جامه فاخر را به مستمندان ميبخشيد.
اين محمد روزي يک گوسفند سر ميبريد و از مهمانانش پذيرائي ميکرد.
وي در خلافت مأمون بر ضد حکومت وقت قيام کرد.
عيسي جلوي فرمانده نيروي خليفه در حجاز وي را دستگير کرد و به مرو فرستاد.
مأمون خلاف انتظار با محمد که اسيرش بود بينهايت مهرباني کرد و از اکرام و تعظيم دربارهي وي فرو نگذاشت و او را پهلوي خود نگاه داشت.
محمد بن جعفر معروف به ديباج در خراسان زندگي را بدرود گفت.