این قسمت از مجموعه با ارتفاعی حدود ۳۰ متر در نیمه اول قرن هشتم هجری بنیاد یافته که قبل از پایان گرفتن بنای ایوان دارفانی را وداع گفت و ادامه کار توسط فرزندش «غیاد الدین بن مطهر» دنبال شد و به اتمام رسید. بلندی ایوان و کاشی کاری های متنوع به صورت شش گوش مزین به گل و برگ و ستاره شانزده پر به رنگ سیاه،لاجوردی و فیروزه ای بر زمینه شکوه و عظمت خاصی به ایوان و مجموعه بنا بخشیده است.سر در ایوان در سال ۱۰۲۲ ه.ق به امر عباس اول صفوی کاشیکاری شد. فضای معماری ایوان در مجاورت گنبد خانه با سقفی نیم گنبدی و تزئینات کاربندی با دو ورودی مستقل مسیر ارتباطی به بناهای طرفین خود مسجد کرمانی و گنبد سفید را پدید آورده است.