بررسی شبهه ی لفظ " امام خامنه ای"

بسم رب المهدی

لطفا بعد از خواندن مطلب، اگر علت ها و نظرات دیگری هم داشتید منت گذاشته و حتما  بیان کنید تا

در این مورد مقاله جامعی بنویسیم

پیشاپیش ممنون از لطفتان

همان طور که مطلع هستیم چند سالی است که موج استعمال لفظ " امام" در کنار نام رهبر معظم انقلاب در میان ارادت مندان به ایشان گسترش پیدا کرده است و این موضوع دارای محاسن و معایبی است که تا حد توان سعی در شرح این موضوع می نمایم.

ابتدا به چرایی این موضوع می پردازیم و به این سوال پاسخ می دهیم که چرا باید بگوییم امام خامنه ای و آیا درست است یا خیر؟؟؟

همگی می دانیم که خواه یا ناخواه الان جمهوری اسلامی ایران و در رأس آن رهبری معظم انقلاب به عنوان قطب فرماندهی جهان اسلام می باشد و همه استراتژی ها و خط و مشی های مبارزه با استکبار جهانی از این مرکز فرماندهی صادر می شود و بدون اغراق باید قبول کنیم که حضرت آیت الله خامنه ای در بین مسلمین عالم به یک رهبر جهانی تبدیل شده اند و همه مستضعفین جهان، جهت مبارزه با مستکبران گوش به فرمان ایشان هستند.

وقتی ما بگوییم " امام" ایشان بین کشور های دنیا شاخص می شود . چون کلمه "امام" قابل ترجمه نیست ، ولی وقتی بگوییم "رهبر" این کلمه در فرهنگ غربی بار منفی دارد و کنار افرادی چون  موسیلینی، هیتلر، ملک عبدالله و گورپاچف و .... قرار گرفته می شود که با توجه به شأن و جایگاه رهبری ایشان این امر به دور از انصاف و واقعیت می باشد.

رهبران کشورهای مختلف جهان

از طرفی هم ایشان جایگاه دینی به عنوان مرجعیت جهان تشیع را هم دارند و "امام"یک بار معنوی دارد.

و همچنین ایشان در صورتی می توانند مسلمان های دنیا را دور خودشان علیه استکبار جهانی جمع کنند که امام امت اسلامی باشند نه صرفا یک پدر معنوی.

لذا در شرایط تقابل جهان اسلام و استکبار، بهترین شعاری که می شود  تو دهنی برای استکبار باشد همین لفظ " امام خامنه ای " است و همه برنامه های غرب علیه  اتحاد جوامع اسلام در این صورت به هم می خورد.

اما دریغ از آنکه این لفظ فقط توسط عموم مردم گفته می شود نه مسئولین رده بالا، که این روند پشت گوش انداختن توسط مسئولین درراستای تحقق این فریضه مهم(یعنی اتحاد مسلمین علیه استکبار) جایی بس تأسف دارد.

اما این مسئله گاها آفت ها و لغزشهایی به بار داشته که بعضی مواقع موجب هتک حرمت به این جایگاه  شده و دشمن تراشی ایجاد می کند و همچنین مورد اعتراض خود رهبر معظم انقلاب هم واقع می شود.

یکی از مهم ترین آفت ها آن است که گاهی آن قدر ما حزب اللهی ها توسط لفظ "امام" به جایگاه ولایت فقیه تقدس قائل می شویم که نعوذ بالله از جایگاه ائمه جلو تر می زند و یا گاهی دانسته یا ندانسته رهبر معظم انقلاب را " علی زمان " معرفی می کنیم.

حضرت آيت‌الله خامنه‌اي هنگامی که ايشان را "علي زمان" خواندند، فرمودند: «وقتي کسانی اسم مبارک اميرالمؤمنين (عليه السّلام) يا اسم مبارک وليّ‏عصر (روحي‏ فداه) را مي ‏آورند، بعد اسم ما را هم دنبالش مي‏ آورند، بنده تنم مي‏لرزد... ما کجا، کم‌ترين و کوچک ترين شاگردان آن‌ها کجا؟ ما کجا و قنبرِ آن‌ها کجا؟ ما کجا و آن غلام حبشيِ فدا شده در کربلاي امام حسين (عليه‏ السّلام) کجا؟ ما خاک پای آن غلام هم محسوب نمي‏ شويم.»

و یا دیداری با نمایندگان مجلس، در واكنش به سخنان تمجيد آميز يکي از نمايندگان حاضر در مورد ايشان، در بيانی که حاکی از هوشمندي و صفاي نفس است، فرمودند: «اين جور بيانات، هم به ضرر من است، هم به ضرر خود گوينده است. نبايستى اين بيانات به اين شكل بيان شود... اينجور تعبيرات، تعبيراتى نيست كه انسان را خوش بيايد يا كمكى به كار پيشرفت انسان بكند. ما همگى بندگان خدا هستيم و ان‌شاءالله خدمتگزاران مردم هم باشيم.»

به هر حال، وقتي شخص مقام معظم رهبري با برخورداري از درجات بالاي معنوي، اين‌گونه در برابر عبارات تمجيدآميز  واکنش نشان مي‌دهند، تکليف ما  بيش از پيش روشن مي‌شود.