تناثر النجوم

«تناثر» به معناي پراکنده شدن و از بين رفتن و «نجوم» به معناي ستارگان است. در سال پاياني غيبت صغري و آغاز غيب کبري، ستارگان فروزان بسياري در آسمان علم و دانش و تقوا، افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند.
مرحوم کليني صاحب کتاب شريف الکافي [1] ، علي بن بابويه قمي و سمري آخرين سفير حضرت حجّت‏عليه السلام از جمله کساني هستند که در سال 329 ه دار فاني را وداع گفتند. [2] اين سال، به جهت کثرت در گذشت دانشمندان شيعي، به «سنه تناثر النجوم» شهرت يافت.

پی نوشت ها: 
[1] رجال ابن داوود، ص 341. 
[2] بحارالانوار، ج 58، ص 233.