یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

ده سال بعد
به جملاتی از پیام تاریخی امام(ره) در تاریخ 67/12/3 که به منشور روحانیت معروف شد دقت می‌کنیم:
...روحانیون و مردم عزیز حزب‌الله و خانواده‌های محترم شهدا، حواسشان را جمع کنند که با این تحلیل‌ها و افکار نادرست، خون عزیزانشان پایمال نشود.
ترس من از این است که تحلیل‌گران امروز، ده سال دیگر بر کرسی قضاوت بنشینند و بگویند که: باید دید فتوای اسلامی و حکم اعدام سلمان رشدی، مطابق اصول و قوانین دیپلماسی بوده است یا خیر؟! و نتیجه‌گیری کنند که چون بیان حکم خدا آثار و تبعاتی داشته است و بازار مشترک و کشورهای غربی علیه ما موضع گرفته‌اند، پس باید خامی نکنیم و از کنار اهانت کنندگان به مقام مقدس پیامبر و اسلام و مکتب بگذریم!
خلاصه کلام این که ما باید بدون توجه به غرب حیله‌گر و شرق متجاوز و فارغ از دیپلماسی حاکم بر جهان، در صدد تحقق فقه عملی اسلام برآییم.
درست ده سال بعد، این پیش‌بینی امام(ره) به وقوع پیوست و کینه‌های پنهانی بیماردلان و شیفتگان فرهنگ الحادی غرب از پرده نفاق بیرون ریخت و مواضع و اصول خط امام(ره) را زیر سوال بردند. پایبندی به اصول اعتقادی را به خصوص در عرصه بین‌المللی در تعارض با منافع ملی پنداشتند و بر فدا کردن مواضع ایدئولوژیک در مقابل منافع ملی، فتوا دادند! و حتی یکی از این سیاه‌دلان معاند با اشک تمساح برای خسارت‌های ناشی از مواضع ایدئولوژیک، سخن گفت و تلویحا امام(ره) را به این خاطر زیر سوال برد و سزاوار محاکمه دانست!
خارج‌نشینان همین قبیله نیز با وضوح بیشتر، ارتداد و کفر خویش را ابراز کردند و در بیانیه «کانون نویسندگان ایران در تبعید» چنین نگاشتند:
در دنیای اندیشه هیچ چیز مقدس نیست. قدوسیتی اگر هست، نقد است و شک و همین ... پیام ما به سلمان رشدی است به تسلیمه نسرین ... با شما هستیم. دشمنان شما را دشمن می‌داریم و دشمنان ما دشمنان شمایند ... بدانید که هر جا که نویسندگان ایرانی از آزادی بیان و حرمت عقیده و اندیشه، دفاع می‌کنند، شما هستید که دفاع می‌شوید...»

پشیمان می‌شوید!
حضرت امام(ره) در قضیه مهم دیگری، موضعی قاطع اتخاذ کرد، اما تقریبا همه مسئولین در آن زمان درخواست کردند که ایشان موضع خود را تلطیف کنند و امام(ره) برحسب اصرار آنان پذیرفت ولی فرمود: «پشیمان خواهید شد» و بامرور زمان این پشیمانی، اتفاق افتاد ومعلوم شد همان موضع اولیه امام(ره) درست بوده است.