یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

نباید شرکت کنند
در تاریخ 66/3/4 یکی از مسئولان وزارت خارجه در مورد سفيران و نمایندگان جمهوری اسلامی در خارج که به مهمانی دعوت می‌شوند سوالی را به این صورت مطرح کرده بودند: همانگونه که در مناسبتها و مراسم مربوط به خودمان، از دیگران دعوت می‌شود، آنها نیز برای مراسمشان از نمایندگان ما دعوت می‌کنند اگر نمایندگان ما در مراسم آنها شرکت نکنند، آنها نیز در مراسم ما شرکت نمی‌کنند اشکال این است که در مراسم و جلسه‌های آنها مشروبات الکلي و... هست. تکلیف ما چیست؟
امام(ره) فرمودند: نباید شرکت بکنند و دلیل آن را هم بگویند که برای این جهت است که شرکت نمی‌کنند.

به جهنم!
در موردی دیگر، یکی از سفیران نوشته بود: "در بعضی مجالس که دعوت می‌شویم، مشروبات الکلی وجود دارد و اگر ما نپذیریم و نرویم؛ حمل بر چیزهایی دیگر می‌شود و مشکلاتی در روابط پیش می‌آید."
حضرت امام(ره) فرمودند: به جهنم، نباید از این چیزها بترسید نباید بروند دلیلش را هم بگویند تا آنها کم کم بفهمند برای چیست.

حکم وسواس
یکی از دوستان به من اطلاع داد: همسرم سالهاست که گرفتار وسواس شدید در طهارت و وضو و خواندن نماز است از ظهر مشغول وضو و نماز می شود و به مغرب می‌رسد و عاقبت نمازش تمام نمی‌شود و از مغرب مشغول نماز مغرب می‌شود تا نیمه شب شرعی و باز هم نمی‌تواند نماز مغرب و عشاء را تمام کند!! به پزشکهای متعدد مراجعه کرده‌ام و از همه راههای ممکن رفته‌ام، ولی بی نتیجه مانده تا آنجا که زندگی ام مختل شده است حتی بچه‌هایم از زندگی سیر شده‌اند و به من اصرار می‌کنند که مادرشان را ترک کنم! حال به آخر خط رسیده‌ایم و توافق کرده‌ایم تکلیف را از امام(ره) سوال کنید و معظم‌له هر چه گفتند، به مورد اجرا بگذارم."
اینجانب، عین مطلب را به  خدمت امام(ره) معروض داشتم، آن حضرت فرمودند: بگویید باید به اندازه مدتی که افراد معمولی برای وضو و نماز صرف می‌کنند به او مهلت داده شود اگر در این مدت وضو و نماز را انجام داد که مسئله تمام است و اگر انجام نداد، تکلیف از او ساقط است تا این حالت از او بیفتد.

باید اجازه بگیرند

در مورد خانه و امثال آن که با پول غیر مخمس تهیه شده و با گذشت بیش از یک سال، به فروش رسیده، اعلام شده بود که اگر برای مکلف، خمس دادن غیر ممکن باشد، امام فرموده‌اند خمس دادن واجب نیست آن هم به صورت یک فتوای کلی و حکم همگانی، گوینده، این مطلب را در پاسخ یکی از دوستان به اینجانب مستند کرده بود در حالی که آنچه حقیر نقل کرده بودم، این بود که حضرت امام در موارد مذکور بر حسب مورد که سوال می شد، می فرمودند: او را بریء الذمه کردم.

و یا فرمودند: هر وقت می‌تواند بدهد.

قرار شد این مسئله را به طور کلی دوباره سوال کنم. لذا در تاریخ 20/11/64 از خدمت حضرت امام سوال کردم آیا در این نوع موارد، برائت ذمه یک حکم کلی و همگانی است یا به صورت موردی است و هر مورد نیاز به اجازه خاص دارد؟ فرمودند: کلی نیست و به حسب موارد باید اجازه بگیرند.