یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

مثنوی عاشقان!

از آنجا که علاقه و دوستی امام(ره) نسبت به انسان‌ها، در پرتو عشق خدا و در طول محبت نسبت به همه افراد یکسان نبود. آن‌گاه که نوبت به انسان‌های خوب و مومن و محبوب خدا می‌رسید، محبت و علاقه امام(ره) نسبت به آنها متناسب با خلوص و ایمان افراد افزون‌تر و شدیدتر بود. بی‌گمان، داستان عشق متقابل امام(ره) و امت که هر دو در گرمای عشق به حق ذوب شده بودند و در راستای راه خدا به یکدیگر دل می‌باختند، داستانی است که در هزاران هزار دفتر و دیوان نمی‌گنجد.

در طول ده سال بعد از انقلاب، صدها هزار نامه از امت برای امام(ره) به دفتر رسید که هریک درمعنی، غزلی از عشق و قصیده‌ای از محبت و دیوانی از معرفت بود که همراه با پاسخ‌های خاص و عام حضرت امام(ره) «مثنوی» وحدت را بین امام(ره) و امت به وجود آورد. مثنوی عاشقان پاکباخته‌ای که نه در هفتاد من کاغذ می‌گنجد و نه هفتاد هزار همچون من، ظرفیت درک و توان بیانش را دارند. اما:

آب دریــــــا را اگر نتوان کشید

و اینک قطره‌هایی چند از این دریای متصل به بی‌کران و نمونه‌هایی چند از نامه‌های امت و پاسخهای امام:

نامه یک مادر شهید
محضر مبارک حضرت امام(ره) خمینی سلام علیکم
با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و با دورود و سلام به شهدای عزیز انقلاب ایران، اینجانب گلابی پور حسین، مادر شهید و یک زن روستایی هستم. مدتها آرزو داشتم که از نزدیک آن امام(ره) بزرگوار را ملاقات نمایم، موفق نشدم. ولی امید دارم که شما را زیارت کنم. ضمناً یک هدیه ناقابل از دستباف خودم، حضور حضرت عالی تقدیم کردم که از آن، استفاده نمایید.
امام بزرگوار، حال که شما را زیارت نکردم، اگر صلاح می‌دانید، چند کلمه از دستخط حضرت عالی را مرقوم فرمایید تا با دیدن آن دستخط به آرزویم رسیده باشم. امیدوارم که خداوند منان سایه شما را بر سر ما و همه مسلمین جهان، مستدام بدارد. ان‌شاء‌الله. به امید پیروزی هرچه زودتر رزمندگان و نابودی صدام و صدامیان.
گلابی پور حسین (18/6/63)

پاسخ امام (ره)
بسمه تعالی
بانوی محترمه، مرقوم شما و هدیه ارزشمندتان واصل شد. امید است خداوند تعالی، شهید عزیز شما را که هدیه بوده، برای اسلام، با شهدای کربلا محشور نماید و به شما و سایر بازماندگان آن شهید صبر و اجر عنایت فرماید.
روح‌الله‌الموسوی الخمینی
17 ذی‌الحجه 1404