خنده درمانی

بخند و رها باش! نگرانی تا کی؟ سخت‌گیری تا کی؟ ‌جدی بودن تا کی؟ به آینده موکول کردن شادی تا کی؟ حساب و کتاب تا کی؟ ناله و شکوه تا کی؟ منتظر چه هستی؟ شادی‌ات را مشروط به حل مسائل زندگی نکن. مسائل زندگی پایان ناپذیرند. پس از این که مسئله‌ای را حل کردی، مسئله‌ای دیگر سر برخواهد آورد. اصلا شیرینی و هیجان زندگی به‌ وجود مسائل آن است. بشکن! آن «من» دروغین را بشکن. نقاب را از چهره‌ات بردار. وانمود نکن. خودت را نگیر. تو خود خوب می‌دانی که هستی. خودت باش آن‌گونه که هستی. طبیعت تو شادمانی است. خنده چون گوهری در دل توست. «خود»ت را بشکن تا به آن گوهر دست یابی. گمان می‌کنی می‌توانی چیزی را ثابت نگه داری؟ در دنیا همه چیز تغییر می‌کند. تغییر گریزناپذیر است. مثل کودکان باش، ساده و بی‌آلایش. مثل کودکان به هر چیزی بخند. مثل کودکان خوش‌خنده باش. مثل کودکان بگذار خنده‌هایت به‌سادگی جاری شوند. مثل کودکان با ذوق بخند. سرشار بخند. خنده‌هایت را سرکوب نکن. خنده‌هایت را آلوده نکن. خنده‌هایت را تزئین نکن! بگذار شدید، عمیق و خروشان باشند. بگذار بدوی و وحشی باشند. شاید دیگران تو را سبکسر بخوانند. شاید تو را بی‌خرد بخوانند. بگذار هر انگی می‌خواهند به تو بزنند. تو فقط بخند و طبیعی باش. خندیدن نه ‌نشانه‌ی بی‌خردی و سبکسری ، بلکه نشانه‌ی خرد و بلوغ عقلی است. این را عارفان و به‌ روشنی‌رسیدگان همه‌ی دوران گفته‌اند.
در لحظه باش. خوشی‌های لحظه لحظه‌های زندگی را دریاب. شاد بودنت را به آینده موکول نکن. همین الان شروع به خندیدن کن. همین الان بدون هیچ دلیلی بخند، حتی شده ساختگی. همین که شروع به ساختگی خندیدن کنی، خنده‌ی واقعی سراغت می‌آید. خنده موهبتی الهی است. تاکنون در این باره اندیشیده‌ای که چرا این موهبت فقط به انسان ارزانی شده؟ بخند به این دلیل که انسان آفریده شده‌ای. به این دلیل که توانایی‌های بسیار در تو هست. به این دلیل که می‌توانی مثل آفریدگار خود شوی. به این دلیل که کسی که تو را آفریده همیشه مراقب توست. چنان بخند که همه‌ی مولکول‌ها و اتم‌های وجود تو به رقص شادی درآیند. چنان بخند که از هم بپاشی و با همه‌ی هستی یکی شوی. چنان بخند که نور درونت بر همه‌ی هستی بتابد. چنان بخند که رایحه‌ی خوش وجودت مشام همه را نوازش دهد. زمان به‌سرعت‌ می‌گذرد و فرصت بس کوتاه است. پس فرصت را از دست نده و بخند. بخند و رها باش. هو هو هو ها ها ها…

مجید پزشکی