من كه مانند نى در نوایم عاشقم عاشق كربلایم
من كه مانند نى در نوایم عاشقم عاشق كربلایم
روز و شب در غم و شور و شینم عاشق كربلاى حسینم
خادم كوى آن نور عینم عبد درگاه آن مقتدایم
گر چه بگذشته دور جوانى لیك در پیرى و ناتوانى
بلبل آسا كنم نغمه خوانى تا كه باشد طنین در صدایم
یا حسین جز تو شاهى ندارم جز تو شاها پناهى ندارم
عاشقم من گناهى ندارم حق بود شاهد مدّعایم
یا حسین اى عزیز پیمبر زاده عصمتِ پاك داور
زیب عرش خدا پور حیدر با غم و عشق تو آشنایم
من چو مجنون صحرا نوردم آشنا با غم و رنج و دردم
تا فداى وفاى تو گردم در رثایت سخن مى سرایم
گشته ام تا به مهر تو پاى بند گر جدا گردَدَم بند از بند
نگسلم از تو یك لحظه پیوند اى شهید سر از تن جدایم
یا حسین جان عالم فدایت جان به قربان مهر و وفایت
بین كه (مردانى ) با وفایت اشك خون ریزد از دیده هایم
حق به محشر چو خواهد حسابم در سؤ الش بود این جوابم
ذاكر زاده بو ترابم مرثیت خوان آل عبایم
