كارگاه شاعران راسخون

قدیما ادما مهربون بودن 

با تموم گلا و کبوترا مث یه همزبون بودن 

حالا همه دودی شدن 

عروسک کوکی شدن 

داد میزنن جیغ میکشن 

بروی هم تیغ میکشن 

دلا رنگ قیر شده 

همه دلا اسیر شده 

اسیر دستای یه غول 

غول سیاهی مث پول 

پیرا همه جوون شدن 

اسیر غول جون شدن 

مرگ دیگه معنا نداره 

کسی تو دل جا نداره 

همه به دنبال هوس 

پاکی رو انداختن قفس

دیگه دلی نا نداره 

واسه خوبی جا نداره 

خدا کنه بارون بیاد 

دلا رو باز پاک بکنه 

دیو سیاه و شیطونو 

بباره و خاک بکنه