تبريز را دوست دارم چون هم زادگاهم است و هم اينكه رد پاي بسياري از تبريز در تاريخ هست . دوست دارم هركسي كه به تبريز مي آيد با انبوهي از خاطرات خوش اينجا را ترك كند و هميشه شوق ديدار مجدد داشته باشد .
هر وقت خواسته ام در داخل ايران جايي بروم .آنچه را كه بيشتر جسته و كمتر يافته ام دانستنيهاي به درد بخور بود اين بود كه مرا وا داشته است تا از تبريز بنويسم و مكانهاي ديدني و جالبش را از همه نظر_ سياحتي و تجارتي _ معرفي كنم .
تبريز شهري است كه گستره جغرافيايي آن به دليل وجود كوههاي شمالي و جنوبي و محدوديت در گسترش در اين عرصه بيشتر ر جهت شرقي و غربي گسترده شده است . در تبريز مفهوم شمال شهر و پايين شهر به صورتي كه در تهران متداول است محلي از اعراب ندارد و محله هاي خوب و داون تاون ها در هر چهار سوي شهر قابل مشاهده است (البته در تهران نيز مثلا" در انتهاي تجريش و نياوران محله آبك و امامزاده قاسم هست) اما فراواني آن بيشتر در سمت شمال غربي و شمال جنوبي ( باغميشه و شاهگئولي)است.
كوههاي شمال تبريز معروف به عينآليEynali ، سرخ فام است و در افسانه هاي محلي اينگونه آمده است كه خاك آدم را از اين كوه برداشته اند و روزهاي جمعه و تعطيل ميعادگاه طبيعت دوستان و كوهنوردان است كه معمولا" افرادي كه تفنني به كوه ميايند تا مسجد و كمي حرفه ايها تا كهليك بولاغي Kəhlik bulaği و عاشقان كوه تا دند وكمال ميروند. طبيعت اين كوهها خشن و خاك رسي دارد البته شهرداري تبريز در اين اواخر جاده اي آسفالت در اين كوه درست كرده وتا دم مسجد با تاكسي ون هاي ويژه ميتوان طي طريق كرد و به حساب كوه نورديش گذاشت!! رستوراني هم بالاي اين كوه درست كرده اند كه كيفيت غذاهايش بد نيست و ديد جالبي از شهر تبريز دارد . البته ناگفته نماند كه هميشه خدا در اين منطقه از تبريز باد شديدي در حال وزيدن است كه همين امر سازمان انرژيهاي نو را ترغيب به نصب توربينهاي بادي در اين محل كرد كه منظره جالبي به شهر تبريز بخشيده است . اين اواخر تله كابين تبريز هم راه افتاده و ميتوان با ماشين تا ايستگاه اول تله كابين رفت و در محوطه آن ماشين را پارك نمود و با تله كابين تا رستوران رفت كه تجربه جالبي است . در رستوران عينالي دوشنبه ها و چهار شنبه ها اجراي زنده موسيقي هم هست. جمعه ها صبح انبوه عظيمي از مردم از همه اقشار و سنين را ميتوان در اين كوه ديد كه در نوع خود پديده جالبي است. مسجدي كه ذكرش رفت در وروديش دو مجمر سنگي دارد و با دقت در ساختمان و معماري آن ميتوان رگه هايي از معابد زرتشتي را در آن ديد.
طولانيترين خيابان تبريز از ميدان راه آهن در غربيترين نقطه شهر شروع شده و بعد از گذر از مركز شهر به سمت جاده قديم تهران ادامه ميابد. از زمان انقلاب به بعد بعضي اسامي در شهرها عوض شده اند كه تبريز نيز از اين قاعده مستثني نيست. اما چيزي كه در تبريز فرق ميكند اين است كه هنوز هم عموم مردم آن مكانها را به نام قديم خود ميشناسند _ و اين در بعضي مواقع به سردرگمي مسافران در هنگام خواندن تابلوهاي راهنماي شهري مي انجامد _ كه معروفترين هايشان عبارت از اينها است :
ميدان جهاد – نصف راه
چهار راه آزادي – آبرسان
چهار راه بهشتي – منصور
خ منتظري - مارالان
خ 22 بهمن – خ راه آهن
شمس تبريزي – دئوچيDƏVƏÇİ (شتربان)
چهارراه شريعتي _ چهار راه شهناز (و خيابانش هم همينطور)
چهارراه فجر _ باغ گلستان
سرگرد محققي _ خيابان امين
جمهوري اسلامي _ بازار
