مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: کيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم تحت تاثير عوامل متعددي از جمله عدم آگاهي و دانش آنها نسبت به اين بيماري قرار دارد. تاکنون روش هاي آموزشي مختلفي جهت بهبود کيفيت زندگي اين بيماران مورد بررسي قرار گرفته که نتايج متفاوتي داشته است، لذا مطالعه حاضر جهت مقايسه تاثير دو مدل آموزشي مبتني بر رعايت و توانمندسازي بر کيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم انجام گرديده است.
روش: اين مطالعه نيمه تجربي، تاثير دو مدل آموزشي، بر کيفيت زندگي 70 بيمار مبتلا به آسم را مورد ارزيابي قرار داد. نمونه ها به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند در يک گروه آموزش بر اساس مدل مبتني بر رعايت و در گروه ديگر آموزش بر اساس مدل توانمندسازي داده شد. قبل از مداخله و هشت هفته بعد از اتمام مداخله هر دو گروه پرسشنامه کيفيت زندگي مربوط به بيماران مبتلا به آسم را تکميل کردند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.18 انجام گرديد.
يافته ها: ميانگين سني بيماران در گروه آموزش مبتني بر رعايت 47.6 (±8.15) و در گروه آموزش توانمندسازي 44.5 (±10.93) بود. نتايج نشان داد که ميانگين نمره کلي و ابعاد کيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم در دو گروه قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداري نداشتند (p>0.05) آزمون آماري تي زوج افزايش آماري معناداري را در نمره کلي و ابعاد کيفيت زندگي قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه نشان مي دهد (p<0.05).
نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد که هر دو مدل آموزشي مي توانند سبب ارتقاي کيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم گردد. لذا نقش آموزش جهت ارتقاي کيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم توسط کادر درمان به خصوص پرستاران بايد مدنظر قرار گرفته شود.

 نسخه قابل چاپ