مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: بررسي رضايت از رشته تحصيلي در هر دانشکده از مسايل اساسي آن دانشکده و جزء لاينفک فعاليت هاي آن در حيطه رفتار و عملکرد سازماني محسوب مي شود. در اين راستا پژوهشي با هدف تعيين مولفه هاي تاثيرگذار بر ميزان رضايتمندي دانشجويان پرستاري از رشته تحصيلي انجام شد.
روش: در اين مطالعه مقطعي (توصيفي - تحليلي) به صورت سرشماري رضايت کليه دانشجويان پرستاري (164 نفر) دانشکده هاي پرستاري و مامايي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي جندي شاپور اهواز در 6 حيطه اساسي (شرايط محيط آموزشي، شرايط محيط باليني، مربيان، وجهه اجتماعي، ارتباط با همکاران و مديريت) بر طبق يک پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسي قرار گرفت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS v.17 براي متغيرهاي کمي و روش هاي آماري توصيفي، همچنين از آزمون هاي آماري مجذور کاي، آزمون تي و ضريب هبستگي پيرسون استفاده گرديد. سطح معناداري براي کليه آزمون ها برابر با p<0.05 در نظر گرفته شد.
يافته ها: اکثر واحدهاي مورد پژوهش (%81.10) از رشته تحصيلي خود رضايت کم داشتند. همچنين %84.14 دانشجويان از شرايط محيط آموزشي دانشکده، %53.70 از شرايط محيط آموزش باليني، %36.60 از نحوه آموزش نظري توسط اساتيد دانشکده، %37.20 از نحوه آموزش باليني توسط مربيان بالين، %39.63 از نحوه ارزشيابي توسط اساتيد دانشکده، %81.70 از نحوه ارتباط با همکاران و نيز %60.40 دانشجويان پرستاري از وجهه اجتماعي رضايت کم داشتند، همچنين %31.10 از نحوه ارزشيابي توسط مربيان بالين و %56.70 واحدهاي مورد مطالعه از نحوه مديريت پرستاري رضايت خيلي کم داشتند.
نتيجه گيري: در مطالعه حاضر اکثريت دانشجويان از رشته تحصيلي خود رضايت کم داشتند. لذا توجه به عوامل موثر در افزايش رضايتمندي دانشجويان نظير کيفيت آموزش نظري، باليني و فرآيندهاي ارزشيابي، تعاملات و توجه به وجهه اجتماعي که نهايتا سبب حفظ ارتقاي کيفيت آموزشي مي گردد، حايز اهميت است.

 نسخه قابل چاپ