راه ثابت شدن نجاست

 1-  گلپايگاني، تبريزي، وحید خراسانی ، شبیری زنجانی ، صافي: يقين يا اطمينان.

سيستاني: يقين يا اطمينان عقلاني.

 بهجت: يقين يا ظن اطمينان آور.

مظاهري: اطمينان خود انسان.

2- شبیری زنجانی : و يا طوري باشد كه نوع مردم يقين يا اطمينان كنند كه چيزي نجس است، و چنانچه در جايي كه نوع مردم اطمينان به نجاست پيدا نكنند، انسان بر خلاف متعارف اطمينان به نجاست داشته باشد، حكم به نجاست آن نمي شود و اگر اطمينان شخصي و نوعي نباشد، اگرچه گمان داشته باشد چيزي نجس است، لازم نيست از آن اجتناب كند .

3-  فاضل لنکرانی : مگر آنكه بواسطه گمان، اطميناني كه مردم عادي آن را علم به حساب مي آورند حاصل شود كه در اين صورت اجتناب لازم است .

4- امام خمینی ، گلپايگاني، خوئي، اراكي، تبريزي،بهجت، سيستاني، وحید خراسانی ، شبیری زنجانی ، صافي، نوري، سبحاني: بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه ها و مهمانخانه هايي كه مردمان لاابالي و كساني كه پاكي و نجسي را مراعات نمي كنند در آنها غدا مي خورند، اگر انسان يقين (گلپايگاني، صافي، تبريزي: اگر انسان يقين يا اطمينان -  سيستاني، وحید خراسانی : اگرانسان اطمينان) نداشته باشد غذايي را كه براي او آورده اند نجس است اشكال ندارد.

مظاهري: بنا براين غذا خوردن در قهوه خانه و مهمانخانه ها اشكال ندارد.

مکارم شیرازی : گمان حتي گمان قوي كافي نيست، بنابراين غذا خوردن در بعضي از اماكن عمومي كه گاه انسان گمان قوي به نجس بودن آنها دارد، جايز است مگر آن كه يقين به نجاست پيداكند.

5-  سيستاني: كه متهم نباشد

وحید خراسانی : در صورتي كه متهم به دروغ گفتن نباشد.

6-  مثلا همسر، نوكر يا كلفت بگويد ظرف يا چيز ديگري كه در اختياز او است نجس مي باشد .

مکارم شیرازی : مانند صاحب خانه، فروشنده و خدمتكار خبر دهد كه آن چيز نجس است .

7- سيستاني: به شرط آن كه ازسبب نجاست خبر دهند، مثلا بگويند آن چيز با خون يا بول ملاقات كرده است .

مکارم شیرازی : خبر دو نفر عادل .

 مظاهري: خبر يك نفر ثقه

سبحاني: خبر مرد عادل يا فرد موثق .

8- گلپايگاني، صافي: بنا براحتياط لازم

سيستاني: اگر يك مرد عارت يا شخصي مورد وثو ق خبر دهد و اطمينان از گفته او پيدا نشود، احتياط واجب آن است كه از آن چيز اجتناب شود.و[ظاهرا «اطمينان از گفته او پيدا شود» درست باشد]

خوئي، تبريزي: اگر يك نفر عادل، بلكه شخص موثق - اگر چه عادل هم نباشد - بگويد چيزي نجس است بايد از آن چيز اجتناب كرد .

وحید خراسانی : اگر يك نفر عادل يا شخصي كه ثقفه باشد اگر چه عادل نباشد و ظن بر خلاف آن نباشد بگويد چيزي نجس است بايد از آن چيز اجتناب كرد .

فاضل لنکرانی : اگر يك نفر عادل بگويد چيزي نجس است، اجتناب از آن بنابر احتياط، لازم است .

مکارم شیرازی : خبر يك نفر عادل .

مظاهري:  خبر يك نفر ثفه.

سبحاني: خبر مرد عاد ل يا فرد موثق.

شبیری زنجانی : با گفتن يك مرد عادل نجاست ثابت نمي شود.

 9- مثلا نداند عرق جنب از حرام پاك است يا نه.

خوئي، تبريزي، سيستاني، شبیری زنجانی : مثلا نداند فضله موش پاك است يا نه.

وحید خراسانی : مثلا نداند خون پاك است يا نه.

10- بهجت: يا احتياط نمايد.

وحید خراسانی : و تا زماني كه سوال نگرده بايد اجتناب كند.

مکارم شیرازی  و سبحاني اين مسأله را در رساله خود نياورده اند.

 11- مثلا شك كند آن چيز خون است يا نه، يا نداند كه خون پشه است يا خون انسان (شبیری زنجانی :  يا مثلا شك كند كه آن چيز فضله موش است يا فضله سوسك).

12- گلپايگاني، صافي: و تحقيق لازم نيست.

خوئي، سيستاني، تبريزي، وحید خراسانی ، شبیری زنجانی ، مظاهري: و وارسي كردن يا پرسيدن لازم نيست.

مکارم شیرازی  و سبحاني اين مسأله را در رساله خود نياورده اند.

13- و اگر هم بتواند نجس بودن آن را بفهمد لازم نيست وارسي كند (سبحاني: مگر آنكه وارسي آن سهل و آسان باشد ).

شبیری زنجانی : حكم نجس را دارد، و اگر هم بتواند نجس بودن آن را بفهمد لازم نيست وارسي كند.

14- و اگر هم بتواند نجس بودن آن را بفهمد لازم نيست وارسي كند .(سبحاني: مگر آنكه وارسي آن سهل و آسان باشد ).

شبیری زنجانی : حكم پاك را دارد، و اگر هم بتواند پاك بودن آن را بفهمد لازم نيست وارسي كند.

 15- وحید خراسانی : كه هر دو اختيار اوست .

16- شبیری زنجانی : اگر بداند يكي از دو يا چند ظرف يا دو يا چند لباسي كه از هر دو يا همه آنها مي تواند استفاده كند نجس شده و نداند كدام است، بايد از هر دو يا چند چيز اجتناب كند.

صافي: اگر بداند يكي از دو ظرف كه از هر دو استفاده مي كند نجس شده و نداند كدام است بايد از هر دو اجتناب كند.

 17- اراكي، گلپايگاني، نوري: از لباس خودش هم لازم نيست اجتناب نمايد.

مکارم شیرازی : اجتناب لازم نمي باشد.

خوئي، سيستاني، تبريزي: اگر نداند لباس خودش نجس شده يا لباسي كه از تصرف او خارج بوده و مال ديگري مي باشد، لازم نيست از لباس خودش اجتناب نمايد.

وحید خراسانی : اگر نداند لباس خودش نجس شده يا لباسي كه از اختيار او خارج است، لازم نيست از لباس خودش اجتناب نمايد .

شبیری زنجانی : اگر نداند لباسي كه مي تواند از آن استفاده كند نجس شده يا لباسي كه عادتا نمي تواند از آن استفاده كند، لازم نيست از لباسي كه مي تواند استفاده كند اجتناب كند.

صافي: اگر يكي از دو لباسي كه از هر دو استفاده مي كند نجس شده و نداند كدام است مي تواند دو نماز بخواند، با هر لباس يك نماز؛ چنانچه مي تواند از هر يك انتفاعات ديگر ببرد . بلي اگر در يكي از آنها نماز بخواند نمي تواند به آن اكتفا كند چنان كه اگر با هر دو در يك زمان يك نما ز بخواند نماز او باطل است.

مظاهري: اگرنداند لباس خودش نجس شده يا لباسي كه بعد ا زعلم، از مورد ابتلاي او خارج شده و از آن استفاده نمي كند و ما ل ديگري است باز هم واجب است كه از لباس خودش اجتناب كند ولي اگر مثلا نداند لباس خودش نجس شده يا لباس شخص ديگر كه مورد استفاده او نيست اجتناب لازم نيست.

سبحاني: اگر بداند لباس خود او و يا لباس فردي ديگرنجس شده است در اين صورت اجتناب از لباس خود لازم نيست.