مصرف بی‌خود مسکن‌ها مخرب کلیه‌هاست
پنج شنبه 24 بهمن 1392 10:58 AM
مصرف داروهای مسکن به ویژه مسکن های ضد التهابی غیر استروئیدی نظیر بروفن و ژلوفن اثر مخربی بر روی کلیه ها دارد.
متخصصان کلیه هشدار دادند که مصرف طولانی مدت داروهای ضد درد غیراستروئیدی ممکن است باعث نارسایی کلیه و در نهایت دیالیزی شدن فرد شود.
ایبوپروفن، آسپیرین و انواع ترکیبی مسکن ها احتمال ابتلای افراد به ویژه زنان را به بیماری های کلیوی افزایش می دهد.
البته باید بدانید مصرف آسپیرین در کودکان ممنوع است.
پزشکان در موارد نادر داروهای ضد درد را به مدت طولانی برای بیماران تجویز می‌کنند، اما متاسفانه بیمارانی که مصرف این نوع داروها برای آنان در کوتاه مدت تجویز می‌شود، ولی پس از پایان دوره درمانی، خودسرانه مصرف مسکن‌ها را ادامه دهند، به بیماری‌هایی مانند عوارض گوارشی، کلیوی و قلبی دچار می‌شوند.
دکتر علیرضا گلشن، متخصص کلیه و مجاری ادراری و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در این باره می گوید:
«مصرف خودسرانه و طولانی مدت مسکن ها اثر تخریبی روی کلیه ها دارد.
مصرف مسکن ها به ویژه مسکن های ضد التهابی غیر استروئیدی نظیر بروفن و ژلوفن اثر مخربی بر روی کلیه ها دارد.
مصرف جزئی و هر چند وقت یک بار این نوع داروها به دستور پزشک مشکل خاصی ایجاد نمی کند اما مصرف طولانی مدت آن، مقاومت دارویی ایجاد کرده و کارکرد کلیه ها را با مشکل مواجه می کند.
لذا مبتلایان به بیماری های کلیوی از مصرف خودسرانه مسکن ها باید به شدت خودداری کنند و برای کاهش درد، با پزشک خود در مورد نوع مسکن مشورت کنند.»
مژگان جلال‌زاده ، فوق تخصص کلیه و استادیار دانشگاه علوم پزشکی زنجان معتقد است:
«مصرف بیش از حد مسکن‌ها از جمله استامینوفن کدئین‌دار و همچنین مصرف زیاد نمک، روغن‌های جامد ، استعمال دخانیات، نداشتن تحرک بدنی و چاقی در بروز بیماری‌های کلیوی موثرند.
اگر فردی برای بار دوم با تولید سنگ در کلیه‌اش مواجه شود، باید تا پایان عمر برای پیشگیری از ایجاد مجدد سنگ، داروهای مخصوص مصرف کند.
از آنجا که سنگ‌ها به بافت کلیه آسیب می‌زنند، در صورتی که سنگی در بخشی از کلیه باقی بماند، مایع ادرار پشت آن جمع و منجر به ایجاد عفونت ادراری می‌شود و در صورت عدم درمان این عفونت، کلیه از بین خواهد رفت.
جایگزینی کلیه‌های از دست رفته با دو روش پیوند کلیه و دیالیز امکان پذیر است.
از بین رفتن سایر اندام ها مانند قلب و کبد در صورت عدم پیوند، منجر به مرگ بیمار خواهد شد، اما در کلیه امکان جایگزینی با دیالیز وجود دارد.
در صورت انجام پیوند کلیه، نیاز به تضعیف سیستم ایمنی فرد بیمار با داروهای خاصی همچون کورتون می‌باشد. این داروها بسیار خطرناک هستند و در صورت عدم آگاهی و مصرف نادرست، ممکن است منجر به ایجاد عفونت و سرطان‌های متعدد و در نهایت مرگ بیمار شود.
سوزش، تکرر و تغییر رنگ ادرار از جمله علائم هشدار‌دهنده ی وجود عفونت ادراری هستند.
اختلال هوشیاری، خونریزی معده، بی‌نظمی‌های قلبی، ورم در اندام‌ها در پی تجمع آب، پوکی استخوان، تجمع آب در ریه و پیرامون قلب می‌تواند در پی نارسایی‌های کلیوی ایجاد شود.
راه‌های درمان و جراحی بیماری‌های کلیوی بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت است.
در نارسایی‌های حاد کلیوی، امکان درمان قطعی به وسیله داروها وجود دارد و در نارسایی‌های مزمن کلیوی، در صورت مراجعه به موقع می‌توان پیشرفت بیماری را کنترل کرد، اگرچه به‌طور کامل قابل پیشگیری نمی‌باشد.»
دکتر علیرضا کابلی اظهار کرد:
«عمده‌ترین عارضه مصرف خودسرانه داروهای مسکن، ایجاد زخم و ساییدگی در دستگاه گوارش است.
این زخم در تمامی قسمت های دستگاه گوارش ایجاد می‌شود که شایع‌ترین آن زخم معده است.
زخم معده باعث ایجاد درد شکمی، نفخ و خونریزی می‌شود که استفراغ خونی و مدفوع سیاه رنگ از نشانه‌های خونریزی معده است.
استفاده از آسپیرین پوشش‌دار و شیاف‌ها نیز می‌تواند عوارضی در پی داشته باشد، اما میزان عوارض آن کمتر می‌شود.
در هیچ موردی مصرف خودسرانه دارو توصیه نمی‌شود، اما در صورت لزوم بهتر است از استامینوفن ساده استفاده کرد.
افرادی که در گذشته زخم معده داشتند و می‌خواهند به مدت طولانی از مسکن استفاده کنند بهتر است از داروی ضداسید استفاده کنند.»
داروهای مسکن خطر سرطان کلیه را افزایش می دهند
افرادی که بیش از 10 سال از داروهای مسکن مثل ایبوبروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن استفاده کنند، سه برابر بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به سرطان کلیه قرار می گیرند.
مطالعه روی بیش از 125 هزار فرد بالغ نشان داد افرادی که از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی استفاده کرده اند، 51 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، اما در افرادی که بیش از یک دهه این داروها را مصرف کرده اند، خطر ابتلا به سرطان کلیه سه برابر تشدید می شود.
