آخرین تحولات عصر ظهور چیست؟

قبل از شناسايي جبهه‌هاي دشمن، بايد وجه و محور اصلي دشمني را بيابيم. به چه بيان وجهة اصلي دشمني، دشمني با تشيّع است؟

چنانچه گذشت اين رسالت را مقصد و نهايتي است که پس از «نبيّ» بر دوش «امام» است و در عهد امام دوازدهم(ع) به انجام مي‌رسد و اين امام را ناصران و ياراني است که او را در اين رسالت کمک مي‌کنند؛

همان‌ها که «شيعه» نام گرفته‌اند. به عبارت ديگر هم رهبر ديني و سياسي اين رسالت براي رساندن به آن نتايج، امام شيعيان است و هم ياران و حاملان اين رسالت، شيعه هستند. از اين‌رو وجه اصلي دشمني با تشيّع است. از سوي ديگر به حسب قواعد تفسيري در همه جاي قرآن منظور از «الّذين آمنوا» پيروان اميرالمؤمنين(ع) و ائمة هدا(ع) هستند که در جاي خود به تفصيل ثابت شده است.

توجّه به اين نکته بسيار حائز اهمّيت است که يهود؛ يعني دشمنان اصلي به حسب آية 82 سورة مائده، در سند قرآني، حريص‌ترين مردم در زندگي دنيوي تعريف شده‌اند: «وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ؛ و آنان را مسلّماً آزمندترين به زندگي و [حتّي حريص‌تر] از كساني كه شرك مي‌ورزند، خواهي يافت.»2 بنابراين آرمان‌هاي اين جهاني مسلمانان (خلافت در زمين و اقامة نظام عادلانه و...) را در تضاد با منافع خود که «وأخذهم الرّبا3؛ يعني ربا گرفتن است، يافته، بنابراين به‌طور جدّي با آن به دشمني برمي‌خيزند و چون محور اصلي آن آرمان، امام و يارانش است، در نتيجه با امام و يارانش (تشيّع) جدّي‌ترين دشمني را اعمال مي‌کنند.