الگوهاي قرآني
پنج شنبه 3 بهمن 1392 11:42 PM
نويسنده: حسين حيدري
صفحه 10 الي 13 نسخه چاپي
درآمد:
چگونه بايد دل آدمي شيدايي پيشه کند و رسم دلدادگي را بياموزد و تا مرز «لاتُلْهي شدن» پيش برود كه «رجال لاتلهي تجارة و لا بيع عن ذکر الله و اقام الصلوة و ايتاء الزکاة»1.
اين دل چه جوهرة لاهوتي دارد كه مأذون است به پر کشيدن و بالا رفتن و از خود گذشتن و جمال دوست را به تماشا نشستن؟ چگونه است كه گاهي آدمي نه يک دل، که صد دل عاشق حضرت دوست مي‌شود و از خود بيخود مي‌گردد و با اهل سموات همنشيني مي‌كند و سرانجام از اهل ايمان مي‌شود که «و الذين آمنوا اشدّ حبا لله»2؟
کيانند شيداييان دلسوخته و پريشان احوالان دل‌افروخته‌اي که از اين دل سنگ صفت كينه توز، چشمه‌هايي از آب زلال و گوارا و آشاميدني‌هايي لذت بخش جاري مي‌کنند؟
کجايند آن حماسه‌سازان عالم قدس که با لاهوتيان هم‌آوا شدند و با کروبيان سرود حضور سردادند و از شراب طهور جرعه جرعه نوشيدند.
آري سخن، سخن مردان خداست. آن شوريده‌دلان پاکباخته كه در ره دوست جانفشاني کردند و دست از عالم ملك شستند و در فضاي ملكوت به پرواز درآمدند.
سخن از آدم برگزيدة خداست. سخن از ابراهيم عليه السلام دوست خداست. سخن از موسي عليه السلام کليم خدا، سخن از عيسي عليه السلام روح خدا و سخن از محمد صلي الله عليه و آله و سلم آيينه تمام نماي خداست. و سخن از داوود، سليمان، الياس، ادريس، يوشع، يسع و يونس عليهم السلام است.
سخن همان يونس است که معراج جسماني خود را نه در آسمان، بلکه در آب در نورديد.
سختي‌هاي راه را به جان خريد و از حضيض دل ماهي به عزيز قرب رب العالمين رسيد.
سخن از مردي است که طنين ذکر «لا اله الا انت سبحانک اني کنت من الظالمين» او هنوز قلوب مردان خدا را صيقل مي‌دهد و شاه کليد اذكار اولياءالله است. سخن از مردي است که در اثر لغزشي کوتاه، با توبه و انابه و استغفار، صبر و تحمل و رنج، توکل و خوف و رجاء، ذکر و صمت3 و سهر4، عزلت و شجاعت و مراقبه، درهاي آسمان را به روي خود، مي‌گشايد و به مقام «عند ربهم» پر مي‌کشد و به سمت حق هجرت مي‌کند که «إنَ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ هاجَروُا وَ جاهَدُوا في سَبيلِ اللهِ اولِئكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللهِ وَ اللهُ غَفُورٌ رَحيمٌ؛5 كساني كه ايمان آوردند و كساني كه هجرت كردند و در راه خدا جهاد نمودند آنها به رحمت پروردگار اميدوارند و خداوند آمرزنده مهربان است».
ما در اين مجموعه نوشتار سعي مي‌كنيم که به بررسي ابعاد اخلاقي عرفاني حضرت يونس عليه السلام بپردازيم. در اين قسمت نخست اشاره کوتاهي به زندگي او داريم و سپس مقامات و درجات معنوي ايشان را در قرآن بررسي مي‌كنيم و در بخش بعدي به پاره‌اي از مسائل سلوكي اين بزرگ‌مرد خواهيم پرداخت
