علائم و درمان میوزیت
 

ضعف و ناتوانی عضلات از علائم اصلی میوزیت است. ضعف عضلات ممکن است واضح باشد و یا فقط با آزمایش معلوم شود. عضله ممکن است درد داشته باشد یا نه.

در قسمت اول این مطلب درباره علل ایجادکننده میوزیت برایتان توضیح دادیم. حالا علائم و راه های تشخیص و درمان آن را خواهیم گفت.

ضعف و ناتوانی عضلات از علائم اصلی میوزیت است. ضعف عضلات ممکن است واضح باشد و یا فقط با آزمایش معلوم شود. عضله ممکن است درد داشته باشد یا نه.

درماتومیوزیت، پلی میوزیت و سایر میوزیت های التهابی باعث ضعف عضلات می شود که به آرامی طی هفته ها یا ماه ها بدتر می شود.

اغلب عضلات بزرگ بدن دچار ضعف و ناتوانی می شوند مثل گردن، شانه ها، باسن و کمر.

معمولا عضلات هر دو طرف بدن درگیر این مشکل می گردند.

ضعف عضلات باعث افتادن فرد می شود و بلند شدن از روی صندلی و یا بلند شدن بعد از افتادن برای فرد سخت می گردد.

سایر علائم میوزیت که همراه با مشکلات التهابی دیده می شوند، عبارتند از:

- راش پوستی (جوش و دانه های پوستی)

- خستگی

- ضخیم شدن پوست دست ها

- سخت قورت دادن غذا

- به سختی نفس کشیدن

اگر یک نوع ویروس باعث ابتلا به میوزیت شود، معمولا سایر علائم عفونت ویروسی نیز دیده می شوند مثل آبریزش بینی، تب، سرفه، گلودرد، تهوع و اسهال. امّا علائم عفونت ویروسی، چند روز یا چند هفته قبل از شروع علائم میوزیت، از بین می روند.

درد عضلات را میالژیا می گویند.

برخی افراد مبتلا به میوزیت دچار درد عضلات می شوند، ولی بیشتر آن ها درد ندارند.

در بیشتر موارد درد عضلات در اثر میوزیت نیست، ولی کشیدگی عضلات و یا بیماری های شایع مثل سرماخوردگی و آنفلوآنزا باعث درد عضلات می شوند.

راه های تشخیص میوزیت

پزشک ممکن است بر اساس ضعف عضلات یا سایر علائم میوزیت، به این اختلال شک کند.

تست های تشخیص میوزیت عبارتند از:

1- آزمایش خون: مقادیر بالای آنزیم های عضلات مثل کراتین کیناز در خون می تواند التهاب عضلات را نشان دهد.

همچنین وجود مقادیر غیرطبیعی آنتی بادی ها در خون نشان دهنده یک اختلال خودایمنی در بدن است.

2- ام آر آی (MRI): توسط ام آر آی می توان محل های بروز میوزیت و تغییرات عضلات را تشخیص داد.

3- الکترومیوگرافی (برق نگاری ماهیچه): با وارد کردن سوزن های الکترود به داخل ماهیچه، پزشک پاسخ عضلات را به تحریکات الکتریکی اعصاب بررسی می کند. الکترومیوگرافی، عضلات ضعف و یا آسیب دیده را مشخص می کند.

4- نمونه برداری از عضله: دقیق ترین روش تشخیص میوزیت است. پزشک با ایجاد برشی کوچک روی عضله ضعیف، تکه کوچکی از آن را برای آزمایش برمی دارد. نمونه برداری باعث تشخیص نهایی این بیماری در بیشتر افراد می شود.

درمان میوزیت

درمان میوزیت بستگی به علت آن دارد.

برای درمان بیماری های التهابی ایجادکننده میوزیت، بایستی از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده کرد مثل: پردنیزون، آزاتیوپرین و متوترکسات.

معمولا یک نوع ویروس باعث میوزیت ناشی از عفونت می شود و نیاز به درمان خاصی ندارد.

میوزیت ناشی از باکتری شایع نیست و معمولا برای جلوگیری از خطرات ناشی از پخش عفونت در بدن، برای درمان نیاز به داروهای آنتی بیوتیک دارد.

اگرچه رابدومیولیز به ندرت باعث میوزیت می شود، ولی باعث آسیب دائمی کلیه ها می گردد. وقتی که عضلات سریعا تجزیه شوند، رابدومیولیز رخ می دهد.

برای درمان رابدومیولیز بایستی در بیمارستان بستری شد و مایعات داخل وریدی (مثل زدن سرم) را در مقادیر زیاد به طور مداوم دریافت کرد.

میوزیت مرتبط با داروها اغلب با قطع مصرف دارو، درمان می شود. اگر داروهای استاتین باعث بروز میوزیت شوند، التهاب ماهیچه معمولا طی چند هفته بعد از قطع مصرف دارو، از بین می رود.