¨خداشناسي
آن عالم امّت كه پاسخي دقيق از آن مهمان جوياي معرفت شنيد، باز هم سؤال خود را ادامه داد، تا دنياي درون مهمان را بهتر و روشن‌تر بشناسد.
پرسيد: خدايت را چگونه مي‌شناسي؟
گفت: پروردگارم را به صفاتي مي‌شناسم كه خود، خويشتن را آن‌گونه شناسانده است، يعني به وحدانيّت. خود را به هيچ يك از آفريده‌ها و مخلوقاتش تشبيه نمي‌كنم. او همسان كسي نيست. او هرگز حدّ و مرز و صفتي ندارد. او خود، آفريدگار هر صفت و همة موصوفات است.
