ضرب المثلهاي ايراني

«ب»

بادنجان بم آفت ندارد:


کنایه از این است که یک أدم زشت خو دیرتر می میرد. 

باید گذاشت در کوزه آبش را خورد:


دیگه نباید فکر آن را کرد.

بچه سر راهی برداشتم پسرم شود آقا بالا سرم شد:


کاری کردم که به نفعم شود به ضررم شد.

باد در کلاه افکندن:


مغرور و متکبر شدن .

با کسی که علی گفت عمر نمی گوید :


با کسی که دوست شد دشمنی نمی کند.

بامی از بام ما کوتاهتر ندیده :


از ما مظلومتر کسی را گیر نیاورده . 

با همه بلی با من هم بلی :


با همه کلک با من هم کلک .

برای کسی بمیر که برات تب کنه :


برای کسی ناراحت باش که به دردت بخورد.

برای من آب ندارد برای تو هم نان ندارد:


یعنی نفعی برای هیچکدام نیست .

برهنه آمدیم و برهنه خواهیم رفت :


وقتی متولد شدیم چیزی با خود نیاوردیم , وقتی هم مردیم چیزی با خود نمی بریم .

بیلش هزار من آب بر می دارد !:


یعنی دارای اعتبار است .

به مرغشان کیش نمی شه گفت :


برای کسانی می گویند که خودخواه و مغرور باشند.

بند را آب برد :


همه سرمایه را از دست داد.

بنام ما , به کام تو :


مثل مادری که به نام بچه اش چیزی بخورد. 

به هرکجا که روی آسمان هم همین رنگ است :


کاری که در جا فرقی نکند.

بی ابر باران کردن:


خیلی بهانه جویی کردن.

به شتر مرغ گفتند : بار ببر , گفت : مرغم . گفتند بپر , گفت : شترم !:


در مورد افراد بهانه جو می گویند.

به ماه میگه تو در نیا من در میام !:


برای کسانی گفته می شود که از خود خیلی تعریف می کنند. 

به گوش خر یاسین خواندن :


برای کسی که پند و اندرز فایده نداشته باشد.

برادری برابری :


دو برادر سهم برابر دارند.

برای شیطان پاپوش می دوزد :


خیلی مزور و حیله گر است .

با پا راه بری کفش پاره می شه , با سر کلاه :


یعنی هر کاری خرج دارد.

بزک نمیر بهار میاید کمبزه با خیار می یاد:


وعده سر خرمن به کسی دادن .