متن نشریه (دو ماهنامه) خلق - شماره دوم

جامعيت معظم له
تا به حال، سخن از اشتغالات پردامنه علمي‌اين فقيه فرزانه و سعي و تلاش فراوان او در تعليم و تعلم بود. حال سخن بر سر اين است که اشتغالات علمي، نه تنها او را از معنويت دور نکرده، بلکه او را آماده ساخت تا از همان آغاز دوره کودکي و نوجواني در امر خودسازي سعي و تلاش فراوان کند و با الگوگيري از زندگي امامان- عليهم السلام- به مرحله‌اي از سلوک برسد که خود، الگويي براي سالکان طريق الي الله و شيفتگان سير و سلوک به شمار آيد.
کوتاه سخن اينکه آيت اللهبهاءالدينى فقيهي موحد و مخلص، بزرگ‌مردي مسلط بر هوي و هوس، عارفي متمسک به اهل بيت،- عليهم السلام- تقواپيشه‌اي شب‌زنده‌دار و متهجد و مردي الهى، صاحب کرامات و مکاشفات و مهم‌تر و ارزشمندتر از همه اين‌که، مستجمع بسياري از کمالات بود؛ يعني کمالاتي که ديگران را به آن سفارش مي‌کرد، خود به آن مرحله و درجه رسيده و نمونه عيني و عملي آن شده بود؛‌ لذا وقتي فردى، چند لحظه در محضر او مي‌نشست، حس مي‌کرد سَبُک شده و علاقة او به آخرت افزون گشته و از عشق و علاقه‌اش به دنيا کاسته شده است.
يکي از فضلاي حوزه دربارة معظم له عباراتي را به رشته تحرير در آوره است که به قسمتي از آن اشاره مي‌کنيم:
حقير، بزرگ‌ترين دستاورد اين شخصيت جليل القدر را رهيدن او از خلائق و انقطاعش به خالق يکتا مي‌دانم . اين خصلت، آنچنان در وي متجلي و بارز بود که افراد کم‌توشه از معرفت نيز، در يک جلسه مصاحبت و مجالست کوتاه، به گوشه‌اي از آن پي مي‌برند . وي «لا موثر في الوجود الاّ الله» را عميقاً باور داشت و در تمام حالات و آنات زندگي خود نظر داشت. براي ما سوي الله از جماد و نبات و حيوان و انسان و حوادث و مخاطرات و نعمات و بليات، اثري استقلالي قائل نبود. اين پندار و باور، نه تنها در گفتار که در کردار او نيز ظهوري محسوس و ملموس داشت و همين خصوصيت او و امثال او را از صف محققان و مؤلفان و سخنوران عرفان و اخلاق و توحيد متمايز مي‌ساخت و بر جايگاهي بلند و قله‌اي رفيع مي‌نشاند . گفتن و نوشتن درباره معارف و اصول و ارزش‌ها چندان دشوار نيست؛ آن‌ها را در خود پياده کردن و خود را تمثل عيني آن‌ها قرار دادن، مردافکن و دشوار است که شخصيت مورد بحث ما، به حق از قهرمانان پيروز اين ميدان است.
اما در فراسوي همه اين‌ها، او شخصي بود اجتماعى،‌ آگاه به زمان، داراي ديدي وسيع و ژرف و فکري صائب و برخوردار از دورانديشى، به ويژه در حوادث و وقايع و شرايط خاص اجتماعى؛ لذا مي‌بينيم که قبل از انقلاب، شيفته و ارادتمند امام خمينى- قدس سره- و همواره حامي ‌و پشتيبان انقلاب و در خدمت مردم بودند و در سال‌هاي پرالتهاب جنگ، يار و همراه رزمندگان در جبهه‌هاي نبرد بود و چه صادقانه با آغوشي باز اين مردان حماسه و خون را به خدمت مي‌پذيرفت و همچون پدري مهربان به گفت‌گو با آنان مي‌نشست! او همچنين انس و ارتباطي صميمي ‌با رهبر معظم انقلاب حضرت آيت اللهخامنه‌اي - دام ظله العالي- داشت و معظم له نيز ارادتي خاص به او مي‌ورزيد. يکي از شاگردان ايشان در اين زمينه مي‌گويد:
ايت الله العظمي‌بهاءالدينى- قدس سره- به امام خمينى- قدس سره- به عنوان فردي بي‌نظير و بلند‌مرتبه و در حد يک استثنا مي‌نگريست.