امامت {عامه}

گاه حجت در بيم وگمنامى به سر مى برد.

ـ امـام عـلـى عـلـيـه السلام بار خدايا! آرى , زمين ازكسى كه حجتهاى خدا را بر پا دارد ـ آشكار و سرشناس يا بيمناك و گمنام ـ تهى نيست , تا حجتها و برهانهاى خداوند از بين نرود.
ـ بـار خـدايـا! تـو را لاجـرم در زمين خود حجتهايى بايد, حجتى از پى حجتى تا پيروان اولياى تو پـراكـنـده نـشوند چه آشكار ولى نافرمان روا, يا پنهان شده و بيمناك و در انتظار اگر به روزگار تـسـلـط بـاطل آنان در سكوت به سر مى برند و از ديده مردم پنهانند, ,هرگز پرتو دانش و تربيت ايشان پوشيده نمى ماند.
ـ بار خدايا! من خوب مى دانم كه علم بتمامى جمع نمى شود نمى ماند و مباحث آن تمام نمى شود, چه آن كه تو زمينت را از حجت بر بندگانت تهى نمى گذارى ـ خواه اين حجت آشكار و فرمان روا و خواه بيمناك و گمنام باشد كه فرمانش برده نمى شود ـ تا مباداحجت تو از ميان برود و دوستان تو پس از آنكه هدايتشان كردى گمراه شوند.
ـ امام صادق عليه السلام از همان زمان كه خداوند آدم را آفريد, زمين از حجت خالى نبوده , حجتى آشكار و شناخته شده يا پنهان و در پرده .
ـ امام باقر عليه السلام زمين , بدون امام ـ آشكار يا نهان ـ باقى نمى ماند.