آيات و روايات پيرامون {اذان }

اذان گو.

ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله مؤذن تا جايى كه صدايش مى رسد و نگاهش كار مى كند به همان اندازه آمرزيده مى شود و هر خشك و ترى (جملات ) او را تصديق مى كند و به تعداد هر نفرى كه با اذان او نماز بگزارد حسنه اى برايش منظور مى شود.
ـ اگـر كـسـى در دشـتى باشد و به هنگام نماز اذان بگويد و نماز بر پاى دارد پشت سر او صفى از فرشتگان كه دو سوى آن ناپيداست , به نماز مى ايستند.
((در خـبـرى آمـده اسـت )) اگـر اقـامه بگويد (و به نماز ايستد) دو فرشته به او اقتدا مى كنند و چـنـانـچـه اذان و اقامه بگويد صفى ازآفريدگان خدا كه دو سوى آن ناپيداست , پشت سر او نماز گزارند.
ـ امام سجاد عليه السلام حق موذن اين است كه بدانى او پروردگار بزرگت را به ياد تو مى آورد و تـو را به بهره ات فرا مى خواند و ياريت مى رساند كه واجب الهى را بگزارى ,پس براى اين كارها از او سپاسگزارى كن , همچنان كه اگر كسى به تو خوبى كند تشكر مى كنى .
ـ امام على عليه السلام بايد فصيح ترين فرد شما اذان بگويد و آگاهترين شما به مسائل دينى امامت (نمازتان ) را به عهده گيرد.