قالب های گرافیکی در وبلاگ و وبسایت

قالب های گرافیکی در وبلاگ و وبسایت در سالهاي اخير گرافيک کامپيوتري در کامپيوتر هاي شخصي گسترش فوق العاده اي يافته و به ايستگا هاي کاري و حتي سوپرکامپيوترها نيز سرايت کرده است. به مرور که برنامه هاي کاربردي گرافيکي بيشتر و بيشتري طراحي شد. لزوم ثبت تصاوير براي کار يا نمايش در آينده نيز بيشتر مطرح گشت. در شرايط عدم حضور استانداردي همه پسند هر توليد کننده از قالبهاي فايلي خاصي براي برنامه خود استفاده نمود تا در اوايل 1980 ، ادارات استاندارد شروع به ايجاد کتابخانه هاي سابروتين هاي گرافيکي و سپس فايلهاي گرافيکي نمودند تا امکان حمل و نقل فايلها و کدها بين برنامه هاي کاربردي مختلف و سخت افزارهاي متفاوت فرآهم آيد. نتيجه کار برجي از شلوغي و اغتشاش است. دهها قالب مختلف امروزه در صدها کاربرد مختلف استفاده مي شوند.

تئوري نمايش گرافيکي

دوروش اصلي و کاملا متفاوت براي نمايش تصاوير گرافيکي وجود دارند:

نقش بيتي Bitmap (که به اين نقش پيکسلي يا Raster نيز ميگويند. )و بردارها.

فايلهاي گرافيکي مي توانند يک يا هر دوي اين گونه نمايشها را بکار گيرند.

تعاريف :

نمايش نقش بيتي يعني تقسيم يک تصوير به يک شبکه . ميزان روشنايي ( روشنايي ، تاريکي يا رنگ ) هر نقطه ( پيکسل ) اين شبکه جداگانه ثبت مي گردد. در واقع محل يک نقطه داده اي در يک فيلد نقش بيتي مشخص کننده ، پيکسلي است که آن نقطه داده اي به نمايش ميگذارد. به عبارت ديگر نقاط داده اي ( بيتها ) «نقشه» يک تصوير را ايجاد مي کنند: بنابراين نام روش نقش بيتي انتخاب گرديده است.

نمايش برداري يعني توصيف يک تصوير در قالب يک سري خطوط يا اشکال شايد با نواحي پرشده يا يک جسم يا سايه هاي طرازشده يا رنگ ( اگر بخواهيم دقيق باشيم، کلمه بردار اشارت دارد به يک خط ، اما تفسير پرطرفدار يک فايل برداري شما شکلهايي چون مربع،دايره و مانند آنها نيز مي گردد).

اگر با برنامه نويسي آشنايي داشته باشيد. فايلهاي برداري شبيه برنامه هستند. اين فايلها ممکن است حاوي دستورات انگليسي مانند داده هاي ASCII باشند و بنابراين امکان ويرايش آنها را با يک واژه پرداز وجود دارد.

ساختار هاي فايلي معمولا فقط از يکي از دو روش فوق استفاده مي کنند.ندرتا ممکن است اين دو متد در يک زبان توصيف صفحه مثل POSTSCRIPT با هم تلاقي کنند. اما حتي در آنجا نيز اين دو روش نمايشي کاملا از هم جدا عمل مي نمايند. هر متد کاربردهاي مخصوص به خود را دارد که آنها به بهترين نحو مي تواند مثمر ثمر واقع شود.

کاربردها :

قالبهاي نقش بيتي براي تصاويري با تنوع زياد رنگ، سايه و اشکال مناسبند: مثل عکسها ، نقاشيها و تصاوير ويدئويي رقمي شده(Digitize) بعضي از تصاوير، از قالب نقش بيتي سرچشمه مي گيرند ، مثل نمايشهاي صفحات کامپيوتري و بنابراين به همان روش نيز به راحتي ثبت مي گردند.

قالبهاي برداري با فن خطوط خوب کار مي کنند مثل تصاوير طراحي به کمک کامپيوتر يا همان CAD و تصاويري با اشکال، سايه ها و رنگهاي ساده. نمودارها، گرافها و انواع مشخصي از تصاوير به صورت فايلهاي برداري ثبت مي گردند. اگر چه بعضي اوقات چنين تصاويري به صورت نقض بيتي ثبت مي شوند؛ چون اين کار راحت تر است.

مزيتهاي قابل مقايسه نقش بيتي در مقابل برداري

نمايش نقش بيتي مي تواند هر تصوير قابل تصوير را ثبت کند.زيرا کليه تصاوير را مي توان به يک شبکه از قطعات تقسيم نمود ( تا آنجا که چشم انسان ياري مي دهد.) در نتيجه برنامه نويسان اغلب براي راحتي کار برنامه نويسي به نقش بيتي پناه مي برند.

اگر چه نقشهاي بيتي از مسائل فراواني رنج مي برند: چه از لحاظ تئوري و چه از لحاظ عملي.يک مشکل عملي اندازه تصوير است . يک فايل تصويري رنگي بادقت تفکيک بالا، محتاج چندين مگابايت و براي ذخيره شدن و حتي مقداري بيشتر از حافظه براي پردازش و نمايش است. به اين دليل توانايي براي ذخيره تصاوير به صورت فشرده شده. موضوع بسيار مهمي در علم قالبهاي فايلهاي نقش بيتي است. کار با مقادير بزرگ داده ، فشار زيادي نيز روي پردازنده و گذرگاه داده اي داخلي کامپيوتر وارد ميکند . پس تفاوت عملکرد يک کامپيوتر با گذرگاه داده اي 32 بيتي و کامپيوتري با گذرگاه 16 بيتي بسيار است. به همين خاطرنوشتن و کار با تصاوير رنگي بزرگ و عکس مانند؛ ايستگاهاي کاري گرافيکي يا کامپيوترهاي شخصي فوي احتياج دارد تا به زمان پاسخ قابل تحمل دست يافته شود.

مشکل ديگر تصاوير نقش بيتي را مي توان در کمبود قابليت انعطاف داشت( البته اين مطلب بيشتر متوجه موضوع پردازش است نه ساختار). بخشي از مشکل قابليت انعطاف به اين باز ميگردد که پيکسلهاي هيچ ارتباط طبيعي و حقيقي با يکديگر ندارند.

ديگر مشکل قابليت انعطاف در تصاوير نقش بيتي از دقت تفکيک ثابتشان ناشي مي شود. وقتي تصوير به پيکسلهاي شکسته و تقسيم مي گردد، دقت تفکيک ثابت است و برابر است با X پيکسل در Y پيکسل. اگر سعي کنيد که تصوير را بزرگ نماييد شکل مستطيلي پيکسلها نمايان مي شود – اثري که تحت عنوان Aliasing يا اثر نردباني شناخته مي شود. برنامه هاي گرافيکي هوشمند مي توانند با درج يک خط بين پيکسلها تا حدي اين عيب را بپوشانند اما اين به نوبه خود به پردازش وقت گير نياز دارد.

نمايش برداري محدوديتهاي بيشتري نسبت به نقش بيتي دارد. اما براي بعضي کاربردها موثرتر و داراي قابليت انعطاف بيشتر مي باشد. براي مثال ، يک خط را مي توان توسط دو نقطه انتهايي اش مشخص گردد و يا يک خط منحني را مي توان با تعداد خط راست تقريب کرد. اگر براي اشکال مختلف از کدهاي مختلفي استفاده شود، نمايش برداري باز هم موثرتر مي گردد. براي مثال قسمتي از دايره را مي توان با کدي براي يک دايره ، شعاع و دو نقطه پاياني مشخص نمود.

زبانهاي توصيف صفحه ، ليستهاي نمايشي و متافايلها

زبانهاي توصيف گرافيکي که تحت نام زبانهاي توصيف صفحه (PDLها) ليستهاي نمايشي يا متافايل نيز شناخته مي شوند به طريقي نوعي قالب فايلي هستند و به طريقي هم قالب فايلي محسوب نمي شوند. دقيقتر که بگوييم، در قالبهاي فايلي ، محل يک رکورد داده اي حاوي اطلاعاتي است.در صورتي که در زبانهاي توصيف گرافيکي اين محل از اهميت زيادي برخوردار نيست. بنابراين با توجه به تعريف قبلي فايلها برداري و نقش بيتي زبانهاي توصيف گرافيکي براي نمايش برداري مناسب ترند ( اگر چه مي توان قوانين مخصوص براي نقشهاي بيتي در فايلها زبان ايجاد نمود).

چنين زبانهايي به يک برنامه مفسر پيچيده احتياج خواهند داشت. براي مثال دستورات اين زبانها ( مثل دستور رسم يک شکل ) اغلب فراخواني هايي به ماجولهاي سابروتين مانند مي باشند. حالتي که اين سابروتين ها اجرا مي شوند، به دستورات قبلي که محيطي را که قرار است شکل در آن کشيده شود توصيف مي کنند، بستگي دارد.

PostScript يکي از پرطرافدارترين اين زبانهاست و از همه نيز پيچيده تر است. اين زبان توصيف صفحه پيچيده داراي يک مجموعه دستور قابل بسط است. در حالت ساده اش براي نمايش برداري آفريده شده. و قبلا از آن برا وسائل خروجي مثل چاپگر و صفحه نمايش کامپيوتر استفاده مي شد. تقريبا هر چيزي حتي شکل کاراکتر، توسط نمايش برداري در PostScript به نمايش در مي آيد. اگه چه بعضي تصاوير مانند عکسها با بردارهاي سازگاري خوبي ندارند. به همين خاطر، PostScript طوري طراحي شد که بتواند با نقش بيتي هم کار کند.