دلنوشته های محرم/

واقعه کربلا از صبح تا غروبی بیش نبود و تمامی کسانی که در مقابلش ایستاند چه می دانستند زیر حوض تمییز دلشان چه لجنی خوابیده، برکه ای که گمانشان بر این بود نور خدا در آن می تابد.

واقعه کربلا با همه تلخی اش هدیه ای بغض آلود و مهربان از پروردگار رحیم برای نسل های خفته بعد بود، برای آنهایی که قرار است دلشان بشکند تا لجنها فرو ریزد و دلی جدید  درونشان ریشه زند.

یادت باشد بهای این دل، عزیزترین عشق خدا، حسین است

برای آدم شدنت و آدم ماندنت.

انتخاب با توست!

اوج لطافت درکنار قعر رذالت ازجزئیات آغاز می شود....

یک قطره اشک برای حسین معرفتی است که رذالت هایت را فرو می نشاند

یک نگاه به ویترین های پر زرق وبرق ، حب حسین میبرد و عشق دنیا می آورد .

هان ای دل! حسین مثله مثله شد تا تو آدم بشوی ، آدم شدن تو بهایش خون حسین است.

ببین خود را به چه بهانه های کوچکی پرورش داده ای ، اصلا زنده ای ؟