يك آيه، يك نكته

سخن در این است که اولاً نیکی و بدی به هیچ روی باهم برابر نیستند چنانکه نور و ظلمت. بنابر این اگر ظلمتی بر آدمی روی آورد و رفتار ناصوابی که از جنس سیاهی است بر او وارد شود فرمان خرَد این است که آن ظلمت را به نور خوبی و زیبایی دور کند. آنگاه خواهد دید آن کس را که با او به دشمنی و سیه کاری برخاسته است در پرتو این نور مهربانی دگرگون می شود و دشمنی اش به دوستی بدل می گردد و چنان دوست می شود که گویی خویشاوند شماست چنان که اگر در اتاق تاریکی چراغی روشن کنند آن تاریکی چنان رخت می بندد که هیچ نشانی از خود بر جای نخواهد گذارد.
بهترین لعن تاریکی افروختن چراغ است.

سعدی ادب آن است که در حضرت خورشید        گوییم که ما خود شب تاریک ندیدیم