0

هفته هشتم:----o-( ذوالکفــــــل " اخلاص در عمل ")-o---

 
arseyfi
arseyfi
کاربر طلایی1
تاریخ عضویت : شهریور 1392 
تعداد پست ها : 6672
محل سکونت : مرکزی

پاسخ به:----o-( ذوالکفــــــل " اخلاص در عمل ")-o---
یک شنبه 5 آبان 1392  8:58 AM

تنها با اخلاص مى‏توان نجات یافت:

 

دام‏ها و خطرهایى كه در مسیر انسان به سوى خداوند قرار دارند، بسیار گسترده و گوناگون هستند.سپاه شیطان با تمام فریب‏ها و نیرنگ‏هایشان در كمین انسان رونده به سوى خدا نشسته‏اند جز كسى كه براى خدا خالص شده، هیچ كس از این مهلكه نجات نمى‏یابد و هیچ رهگذرى از این گذرها سالم نمى‏رهد.آن كس كه جان خود را در جارى اخلاص تطهیر كرده و اندیشه و همت و آرزو و تلاش هاى خود را براى خداوند اختصاص داده، مى‏تواند با عزت این راه را طى كند و به اوج كمال انسانى نائل گردد و خداوند هم او را یارى مى‏كند.اخلاص، انسان را از خطرهاى شیطان حفظ مى‏كند.

 

اخلاص شرط پذیرش اعمال:

 

عبادتى پذیرفته مى‏شود كه براى خداوند باشد.تلاشى كه به قصد تقرب به خداوند صورت نگیرد، نفعى نداشته و هیچ ارزشى را ایجاد نمى‏كند زیرا در نظام هستى تنها اراده خداوند حاكم است و غیر او همه نیازمند و عاجز هستند.باید به یگانگى او ایمان داشت و غیر او را در آفرینش و نظام جهان مؤثر ندانست، جز به او عشق نورزید و غیر او را نپرستید.اخلاص، زمانى ارزش واقعى خود را مى‏یابد و كمال و سعادت انسان را تضمین مى‏كند كه در قلب تثبیت گردد.اگر در قلب ثبیت‏شد، تداوم مى‏یابد و بر تمام تلاش ها و عبادتهاى انسان پرتو مى‏افكند.اخلاص باید مستمر و همیشگى باشد و در تمام امور زندگى جارى گردد.عبادتى كه با اخلاص انجام شود و خلوصش تا لحظه مرگ حفظ گردد، این عبادت خالصانه، نتیجه بخش است.انسان همان‏گونه كه با نیت‏ به عمل ارزش مى‏دهد، بعد از عمل نیز مى‏تواند در عمل تصرف كند، ارزشش را والاتر سازد و یا باز ستاند. اگر كسى كار یا عبادت خود را براى دیگران بازگو كند تا از آن لذت برد، یا آن را وسیله‏اى براى كسب آبرو و اعتبار، یا برترى خود بر دیگران قرار دهد، آن عمل را به ریا تبدیل كرده است.اعمال خالصانه انجام شده همیشه در معرض خطر قرار دارد، از این رو، حفظ اخلاص بعد از عمل مشكل‏تر از انجام عمل با اخلاص است.اگر اعمال انسان براى خدا باشد و این انگیزه تا روز قیامت ‏باقى بماند، استحقاق پاداش را دارد.امام صادق علیه السلام مى‏فرمایند: «هرگاه كسى، عمل نیكى را انجام دهد، آن عمل براى او ثبت مى‏شود كه حسنه‏اى را در پنهانى انجام داده است.اگر آن را بازگو كرد، آن چه نوشته شده است، پاك مى‏شود و ثبت مى‏گردد كه حسنه‏اى را آشكارا انجام داده است.اگر دو مرتبه آن را بازگو كرد، پاك مى‏شود و ثبت مى‏گردد كه مرتكب ریا شده است» (بحارالانوار/ج 69/ص 324).كارى كه بالاترین ارزش را داراست، با بازگو كردنش به گناه تبدیل مى‏شود.وسوسه‏ها و انگیزه‏هاى شیطانى بعد از انجام عبادت براى خداوند، قوى‏تر از قبل از عمل است. دین، اطاعت و بندگى است و حنیف متمایل به حق است.حنفاء كسانى هستند كه در اعمال و طاعات خود، از دیگران رویگردان شده و به سوى خدا روى مى‏آورند.پنهان كردن عبادت و عمل نیك مؤمن، مطلوب خداوند و مورد ترغیب اوست زیرا این كار نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضى از رذائل اخلاقى مانند عجب، ریا، تكبر، حب مقام و..حفظ مى‏كند و عمل او را از اختلاط با هدف‏هاى نادرست، خالص مى‏كند و او را به اعمالى كه سزاوار است كه مخفیانه انجام شوند، هدایت مى‏كند.

دی شیخ با چراغ همی‌‌گشت گرد شهر

کز دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست

تشکرات از این پست
omiddeymi1368 hoseinh1990 TANHA313 YaSiN313
دسترسی سریع به انجمن ها