پاسخ به:----o-( ذوالکفــــــل " اخلاص در عمل ")-o---
یک شنبه 5 آبان 1392 8:58 AM
تنها با اخلاص مىتوان نجات یافت:
دامها و خطرهایى كه در مسیر انسان به سوى خداوند قرار دارند، بسیار گسترده و گوناگون هستند.سپاه شیطان با تمام فریبها و نیرنگهایشان در كمین انسان رونده به سوى خدا نشستهاند جز كسى كه براى خدا خالص شده، هیچ كس از این مهلكه نجات نمىیابد و هیچ رهگذرى از این گذرها سالم نمىرهد.آن كس كه جان خود را در جارى اخلاص تطهیر كرده و اندیشه و همت و آرزو و تلاش هاى خود را براى خداوند اختصاص داده، مىتواند با عزت این راه را طى كند و به اوج كمال انسانى نائل گردد و خداوند هم او را یارى مىكند.اخلاص، انسان را از خطرهاى شیطان حفظ مىكند.
اخلاص شرط پذیرش اعمال:
عبادتى پذیرفته مىشود كه براى خداوند باشد.تلاشى كه به قصد تقرب به خداوند صورت نگیرد، نفعى نداشته و هیچ ارزشى را ایجاد نمىكند زیرا در نظام هستى تنها اراده خداوند حاكم است و غیر او همه نیازمند و عاجز هستند.باید به یگانگى او ایمان داشت و غیر او را در آفرینش و نظام جهان مؤثر ندانست، جز به او عشق نورزید و غیر او را نپرستید.اخلاص، زمانى ارزش واقعى خود را مىیابد و كمال و سعادت انسان را تضمین مىكند كه در قلب تثبیت گردد.اگر در قلب ثبیتشد، تداوم مىیابد و بر تمام تلاش ها و عبادتهاى انسان پرتو مىافكند.اخلاص باید مستمر و همیشگى باشد و در تمام امور زندگى جارى گردد.عبادتى كه با اخلاص انجام شود و خلوصش تا لحظه مرگ حفظ گردد، این عبادت خالصانه، نتیجه بخش است.انسان همانگونه كه با نیت به عمل ارزش مىدهد، بعد از عمل نیز مىتواند در عمل تصرف كند، ارزشش را والاتر سازد و یا باز ستاند. اگر كسى كار یا عبادت خود را براى دیگران بازگو كند تا از آن لذت برد، یا آن را وسیلهاى براى كسب آبرو و اعتبار، یا برترى خود بر دیگران قرار دهد، آن عمل را به ریا تبدیل كرده است.اعمال خالصانه انجام شده همیشه در معرض خطر قرار دارد، از این رو، حفظ اخلاص بعد از عمل مشكلتر از انجام عمل با اخلاص است.اگر اعمال انسان براى خدا باشد و این انگیزه تا روز قیامت باقى بماند، استحقاق پاداش را دارد.امام صادق علیه السلام مىفرمایند: «هرگاه كسى، عمل نیكى را انجام دهد، آن عمل براى او ثبت مىشود كه حسنهاى را در پنهانى انجام داده است.اگر آن را بازگو كرد، آن چه نوشته شده است، پاك مىشود و ثبت مىگردد كه حسنهاى را آشكارا انجام داده است.اگر دو مرتبه آن را بازگو كرد، پاك مىشود و ثبت مىگردد كه مرتكب ریا شده است» (بحارالانوار/ج 69/ص 324).كارى كه بالاترین ارزش را داراست، با بازگو كردنش به گناه تبدیل مىشود.وسوسهها و انگیزههاى شیطانى بعد از انجام عبادت براى خداوند، قوىتر از قبل از عمل است. دین، اطاعت و بندگى است و حنیف متمایل به حق است.حنفاء كسانى هستند كه در اعمال و طاعات خود، از دیگران رویگردان شده و به سوى خدا روى مىآورند.پنهان كردن عبادت و عمل نیك مؤمن، مطلوب خداوند و مورد ترغیب اوست زیرا این كار نفس انسان را از گرفتار شدن به بعضى از رذائل اخلاقى مانند عجب، ریا، تكبر، حب مقام و..حفظ مىكند و عمل او را از اختلاط با هدفهاى نادرست، خالص مىكند و او را به اعمالى كه سزاوار است كه مخفیانه انجام شوند، هدایت مىكند.
دی شیخ با چراغ همیگشت گرد شهر
کز دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست