مقالات پوست و زيبايي

زمينه و هدف: پسوريازيس يك بيماري پوستي مزمن پاپولواسكواموس با شيوع تقريبي 2% است. پسوريازيس در دوران كودكي نسبتا شايع است. بيش از 10% موارد اين بيماري قبل از 10 سالگي شروع مي شود. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه تفاوت هاي باليني پسوريازيس با شروع در كودكي و بزرگسالي در بيماران ايراني مي باشد.
روش اجرا: اطلاعات باليني مربوط به بيماران مراجعه كننده با تشخيص پسوريازيس به بيمارستان تخصصي پوست رازي در سال هاي 85 و 86 جمع آوري شد. اين بيماران به دو گروه تقسيم شدند: بيماران پسوريازيس با شروع در كودكي (سنين كمتر يا مساوي 16 سال) و بيماران پسوريازيس با شروع در بزرگسالي. متغيرهاي باليني شامل تعداد بيماران، سن شروع، سابقه خانوادگي، استرس روحي به عنوان عامل مستعدكننده، اولين مكان درگيري، نوع باليني پسوريازيس و مكان هاي درگيري مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: از مجموع 162 بيمار مورد مطالعه، 50 بيمار (33.2%) كودك و بقيه در گروه بالغين بودند. 48% كودكان مبتلاي مذكر در مقايسه با 58.9% در گروه بالغين بود. سابقه خانوادگي پسوريازيس در گروه كودكان 20% و در گروه بالغين 12.5% بود. استرس روحي به عنوان عامل مستعدكننده، تقريبا در هر دو گروه مشابه بود. شايع ترين تظاهر باليني پسوريازيس در هر دو گروه نوع پلاكي و سر و گردن، شايع ترين مكان درگيري در هر دو گروه بود.
نتيجه گيري: يافته هاي ما مشابه مطالعات قبلي نشان داد درگيري جنس مونث، سابقه خانوادگي مثبت و شروع بيماري از پوست سر در پسوريازيس كودكان بيش از بالغين است.

 نسخه قابل چاپ