آیه نورانی شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

على بن ابى طالب(ع) در ذیل آیه «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» فرمود: وقتى رسول خدا(ص) از دنیا رحلت فرمود و عزادارى بپاشد شخصى نزد ما آمد که صدایش شنیده مى‏شد، ولى خودش دیده نمى‏شد، و بما اهل بیت گفت: "السلام علیکم یا اهل البیت و رحمة اللَّه و برکاته کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ"، براى هر مصیبتى نزد خداى تعالى پاداشى است و براى هر نعمتى که از دست بدهید نزد او خلفى و اثرى است و براى هر چه فوت شود جبرانى است، پس بر شما باد که به خداى تعالى و اجرش و جبرانش اعتماد کنید، و تنها به او امیدوار باشید که مصیبت زده واقعى آن کسى است که ثواب خدا را (در اثر ناشکیبایى و ناشکرى) از کف بدهد، آن گاه خود على بسایرین گفت: این خضر بود.