آیه نورانی شب بیست و دوم ماه مبارک رمضان

اصولاً عمل کردن به دستوراتی که به سود انسان است نشانه اطاعت از فرمان خدا محسوب نمی‌شود، زیرا انگیزه آن فرمان خدا نبوده بلکه حفظ منافع شخصی بوده است، زمانی فرمان‌بردار از عاصی و گنه‌کار شناخته می‌شود که عمل به دستوری بر خلاف منافع شخصی باشد، آن‌ها که از چنین قانونی پیروی کنند، مۆمنان راستین هستند و آن‌ها که تبعیض کنند سرکشان واقعی می‌باشند، بنا بر این تبعیض در اجرای قوانین نشانه روح تمرد و احیاناً عدم ایمان است.