آیه نورانی شب دوم ماه مبارک رمضان

ممکن ایت این قسمت از آیه که می فرماید " و پاره ای ( از سنگ ها) از ترس خداوند ( از فراز کوه ) به زیر می افتد " این اشکال را در ذهن به وجود آورد که افتادن سنگ ها در کوه ها، علل طبیعی مانند زلزله یا انبساط و انقباض در تابستان و زمستان دارد؛ ولی قرآن، افتادن آنها را از ترس خداوند بر شمرده است. در جواب باید گفت که تمام اسباب وعلل در آخر به خداوند می رسد و تآثیر پذیری سنگ از علل طبیعی در هنگامی که از کوه می افتد، در واقع تآثیر پذیری از قوانینی است که خداوند در جهان هستی قرار داده است. هنگامی که سنگ از کوه می افتد، در حقیقت قانون و فرمان الهی جاری شده و گویی سنگ برای اطاعت از فرمان خداوند و ترس از نافرمانی او به پایین افتاده است؛ چنان که در آیه 116 همین سوره آمده است:" آنچه در آسمان و زمین است، از آن خداوند است و همه مطیع و فرمانبردار او هستند." شاید مرا خداوند از این سخن این باشد که تمام موجودات حتی سنگ ها از خداوند فرمانبرداری می کنند؛ اما دل انسان چنان سخت است که هیچ توجهی به دستور های الهی نمی کند.