وهّابيّت از منظر عقل و شرع دكتر سيد محمد حسينى قزوينى

4. نشانه پليدى باطن:
على عليه‏السلام براى اثبات پستى و پليدى تفرقه و اختلاف مى‏فرمود:
«وَإِنَّمَا أَنْتُمْ إِخْوَانٌ عَلَى دِينِ اللّهِ، مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلاَّ خُبْثُ السَّرَائِرِ، وَسُوءُ الضَّمَائِرِ»⁽¹⁾؛ همانا شما برادران دينى يكديگريد؛ چيزى جز درون پليد، و نيّت زشت، شما را از هم جدا نساخته است.

5. زمينه ساز فتنه:
على عليه‏السلام به خوبى مى‏دانست كه شيطان با فراهم ساختن زمينه اختلاف، بستر فتنه را مى‏گستراند و مى‏فرمود:
«إِنَّ الشَّيْطَانَ يُسَنِّي لَكُمْ طُرُقَهُ، وَ يُرِيدُ أَنْ يَحُلَّ دِينَكُمْ عُقْدَةً عُقْدَةً، وَيُعْطِيَكُمْ بِالْجَمَاعَةِ الْفُرْقَةَ، وَبِالْفُرْقَةِ الْفِتْنَةَ»⁽²⁾؛ همانا شيطان، راه‏هاى خود را به شما آسان جلوه مى‏دهد، تا گره‏هاى محكم دين شما را يكى پس از ديگرى بگشايد، و به جاى وحدت و هماهنگى، بر پراكندگى شما بيفزايد.

6. وجوب نابودى اختلاف افكن:
على عليه‏السلام فرمود:
«أَلاَ مَنْ دَعَا إِلَى هذَا الشِّعَارِ فَاقْتُلُوهُ، وَلَوْ كَانَ تَحْتَ عِمَامَتِي هذِهِ»⁽³⁾؛ آگاه باشيد هر كس كه مردم را به اين شعار «تفرقه و

(1) نهج البلاغه خطبه 113.
(2) نهج البلاغه خطبه 121.
(3) نهج البلاغه خطبه 127.

جدايى» دعوت كند او را بكُشيد هر چند كه زير عمامه من باشد.

شكّى نيست كه ما در عصرى زندگى مى‏كنيم كه تمامى دشمنان براى نابودى اسلام هم پيمان گشته و همه امكانات سياسى و اقتصادى خود را براى از بين بردن اسلام از صحنه بين الملل به‏كار گرفته‏اند.
طرح نوين هانتينگتون، بزرگ نظريّه پرداز كاخ سفيد و استراتژيست معروف يهودى در كتاب برخورد تمدّن‏ها مؤيّد اين مطلب است⁽¹⁾.

(1) در تابستان 1993 ميلادى، ساموئل هانتينگتون رئيس موءسّسه استراتژيك دانشگاه هاروارد در شماره تابستانى نشريّه فارين افرز در مقاله‏اى مى‏گويد: سياست جهانى اينك وارد مرحله جديدى شده است. او جهان آينده را عرصه كنش و واكنش بين هفت يا هشت تمدّن بزرگ مى‏داند، تمدّن غربى، كنفوسيوسى، ژاپنى، اسلامى، هندو، اسلاوى ارتدكسى، آمريكاى لاتين و احتمالاً آفريقايى. فرضيّه او اين است كه اصولاً نقطه اصلى برخورد در اين جهان نو، نه رنگ و بوى ايدئولوژيكى دارد و نه بوى اقتصادى، شكاف‏هاى عميق ميان افراد و به‏اصطلاح نقطه جوش برخوردها داراى ماهيّت فرهنگى خواهد بود. پس دولت ملّت‏ها نيرومندترين بازى‏گران در عرصه جهان باقى خواهند ماند. ليكن درگيرى اصلى در صحنه سياست خارجى ميان ملّت‏ها و گروه‏هايى با تمدن‏هاى مختلف روى خواهد داد.
هانتينگتون كانون درگيرى در آينده نزديك را ميان غرب و چند كشور اسلامى كنفوسيوسى مى‏داند. او سپس با ذكر اين نكته كه مفهوم تمدّن جهانى، از تمدّن غرب برآمده است به برترى پيروزى تمدّن غربى تصريح مى‏كند.
هانتينگتون، طى مصاحبه‏اى با شبكه تلويزيونى «سى. ان. ان. ترك» واقعه يازده سپتامبر را نماد بارز نظريّه برخورد تمدّن‏هاكه تقريباً يك دهه پيش مطرح شده است، دانست. رويداد يازده سپتامبر روابط جهان اسلام و غرب را دگرگون كرد، به طورى كه احساسات ضدّ آمريكايى در جهان اسلام (به خصوص خاورميانه) و در مقابل احساسات ضدّ اسلامى در غرب شدت يافت.

و هم چنين دكتر مايكل برانت، معاون سابق سازمان اطّلاعات مركزى آمريكا (سيا) در كتاب A Plan to divis and desnoylte theology «نقشه‏اى براى جدايى مكاتب الهى» مى‏گويد:
افرادى كه با شيعه اختلافات نظر دارند آن‏ها را عليه شيعه منظم و مستحكم كرده، وكافر بودن شيعه گسترش داده شود و آن‏ها را از جامعه جدا نموده و عليه آن‏ها مواد نفرت برانگيز نوشته شود⁽¹⁾. بنابراين، در چنين عصرى بيش از هر عصر ديگر، مسلمانان نياز به وحدت دارند و شايد بيش از هر زمانى جامعه اسلامى به همكارى و مساعدت يك‏ديگر نيازمند است.
گِلادِستون⁽²⁾ نخست وزير اسبق بريتانيا مى‏گويد: مادام هذا القرآن موجودا فى أيدى المسلمين، فلن تستطيع أروبا السيطرة على الشرق ولا أن تكون هى نفسها فى أمان⁽³⁾؛ مادامى كه قرآن در دست مسلمان‏هاست، اروپا نه مى‏تواند بر شرق تسلّط يابد و نه احساس امنيّت كند.

(1) روزنامه جمهورى اسلامى، تاريخ 5/3/1383 و هفته نامه افق حوزه، تاريخ 28/2/1383.
(2) Gladstone سياستمدار انگليسى ( 1809 ـ 1898) رهبر ليبرال‏ها بود و چهار بار به مقام نخست وزيرى انگلستان رسيد.
(3) الإسلام على مفترق الطرق، ص 39. (35)