پاسخ به:حدیث روز
جمعه 1 بهمن 1400 8:58 PM
امام علی علیه السلام هَجَمَ بِهِمُ العِلمُ عَلى حَقيقَةِ البَصيرَةِ، وباشَرُوا روحَ اليَقينِ وَ استَلانوا مَا استَعوَرَهُ المُترَفونَ و أَنِسوا بِمَا استَوحَشَ مِنهُ الجاهِلونُ و صَحِبُوا الدُّنيا بِأَبدانٍ أرواحُها مُعَلَّقَةٌ بِالمَحَلِّ الأَعلى، اُولئِكَ خُلَفاءُ اللّهِ في أرضِهِ وَ الدُّعاةُ إلى دينِهِ. آهِ ، آهِ شَوقاً إلى رُؤيَتِهِم .
در توصيف جانشينان خدا در زمين ـ : علم ، آنان را به حقيقتِ بصيرتْ كشانده است و با روح يقين، در آميخته‌اند و آنچه را نازپروردگان، دشوار ديده‌اند، آنان، آسان يافته‌اند، و با آنچه نادانان از آن رَميده‌اند، اُنس گرفته‌اند و در اين دنيا، با بدن‌هايى زندگى مى‌كنند كه روح آنها به جايگاه بَرين، تعلّق دارد. اينان، جانشينان خدا در زمينِ او هستند و دعوتگران او به سوى دينش. وَه ، وَه كه چه شوقى است مرا به ديدن ايشان!
نهج البلاغة : الحكمة 147
